အချစ်မီး

မာလည်း အရင်က ချစ်သလို၊ မချစ်သလို လေးကနေ၊ ကိုသက်နဲ့ စေ့စပ်လည်းပြီး၊ လူကြားသူကြားထဲ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်တွဲသွားတွဲလာ နေခဲ့တော့၊ သံယောဇဉ်လေးဖြစ်လာတယ်။ သူ့ကို ချစ်မိပြီလို့လည်း ထင်လာခဲ့တာပဲ။ သူ့ရဲ့ တရှိုက်မက်မက် အနမ်းတွေ၊ မာတင်းနေတဲ့သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အထိအတွေ့ တွေ ကလည်းမာ့ ဆန္ဒတွေကို ကောက်ရှိုးမီးလို အုံ့ထနေစေခဲ့တယ်။ အဲဒီမြို့ကလေးရဲ့ ဘုရားပွဲ ညတညပေါ့။ ကိုသက်နဲ့ မာ တို့ ထုုံးစံအတိုင်း ဘုရားပွဲ မှာ လျှောက်သွားပျော်ကြတာပေါ့။

လူအလစ်မှောင်အကွယ်မှာ မာ တို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်း၊ နောက်ပွဲဈေးလူကြားထဲ တိုးခွေ့လျှောက်ကြတော့ မာ့ အနောက်ကနေ ခါးလေးကိုုင်ပြီးသူကလိုက်၊ လူကြပ်တော့ မာ့တင်သားတွေမှာ သူ့ ဘောင်းဘီအောက်က မာတင်းနေတဲ့ ပူနွေးချောင်းကြီးနဲ့ ဖိထား တာခံနေ ရတော့။ မာ့ညီမလေးလဲ စိုစွတ်နေရပြီလေ။ သူက မာ့ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အားမလိုအားမရ ဆုပ်ညှစ်တော့ မာက ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်တာ၊ ဆောရီး ဆိုပြီး ပြောရှာတယ်။

မာက သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကို ဆွဲဆုပ်ပြီး မသိမသာလေး ဖျစ်ညစ် ပေးပါတယ်။ တကယ်က အားပေးတာပါ ဆက်လုပ်ဆိုပြီး၊ ဒါပေမဲ့ သူက မလုပ်ပါဘူးရှင်၊မာ့ လည်ကုတ်ကလေးကိုပဲ သူ့နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလေး နမ်းပါ တယ်။ မာ့ တကိုယ်လုံးကို သွေးပူပြီး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ကို နေတာပါပဲရှင်။ မိန်းခလေးက ဘယ်လိုပြောရမလည်းမသိတော့ဘူးရှင့်။

အဲဒီညက သူမာ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပြီး မာအိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့၊ အိပ်မပျော်ဘူးရှင်။ မျက်လုံးတွေလည်းကြောင်နေတယ်။ မာ့လက်တွေက အလိုလို မာ့ ညီမ လေးဆီရောက်သွားတယ်။ မာ့ညီမလေးက စိုစွတ်နေတယ်။ မာ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးတွေက အလိုလို ညီမလေးရဲ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေကို ပွတ်သတ် မိနေပြီး မာ့ရဲ့ ကာမာအရသာဖူးကလေး ဆီကို ရောက်သွားတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကျဉ်တက်သွားသလိုပဲ။

ဟင်း။ မာဆက်တောင်မထိရဲတော့ဘူး။ စောင် လေးကို ခေါက် လုံးလိုက်ပြီး မာ့ပေါင်ကြားညှပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှောက်လိုက်ပြီး မာ့ညီမလေးကို စောင်အလုံးလေးနဲ့ ဖိပွတ်နေလိုက်မိ တယ်။ အဲလိုမှောက်ရက်မှာပဲမာ့ မျက်လုံးတွေက အိပ်ယာဘေး ကြမ်းအကျိုကြားကနေဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် ကိုတွေ့ရတယ်၊ အဲဒီမှာ မာလည်း မချောင်း ဖြစ်တာကြာလှပြီ ဖြစ်တဲ့ အဲဒီကြမ်းပေါက်လေးဆီကို မှောက်ရက်ပဲတွားတွား သွားလိုက်မိတယ်။

ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြ ပြီ။ ဦးငယ်ကကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဒေါ်လေးက တော့ထမိန်ခါးပေါ်ကွင်းလုံးလန်နေတယ်။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ သူ့တင်ပါးကြီးနှစ်ဘက်တောင် ခွက်လို့ အပေါ်ကနေ တအားကုန် ဆောင့်ဆောင့်ချနေတယ်။

မာအပေါ်ကနေကြည့်နေတာဆိုတော့ ဦးငယ်ရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ ကျောပြင်၊ ဖင်လုံး၊ပေါင်လုံး တွေရယ်၊ ဒေါ်လေးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးရယ်၊ အာ့တာတွေပဲ မြင်ရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးက မာ့ညီမာ့လေးထဲ ဝင်ထွက်ဖူးခဲ့တော့ ဘယ်လို အရသာလည်းဆိုတာလည်းသိနေတယ်လေ။ အခုလိုမာ့ရဲ့ တကိုယ်လုံးလဲ ထူပူလို့ မာ့ညီမလေးကိုသာ မှောက်ရက်ကနေ စောင်အလုံးလေးနဲ့ အတင်းဖိပွတ်နေမိတော့တယ်။

အောက်ထပ်မှာ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးကို ဆောင့်လို့ကောင်းနေတုန်းမှာ မာ့တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ် ။ မာ အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန် လဲအမောဖြေနေရင်းက စိတ်တွေ ရှုတ်ထွေးလာတယ်။ မာ့မှာ အခု စေ့စပ်ထားသူလည်းရှိနေပြီ မကြာခင်လည်း လက်ထပ်ကြတော့မှာ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ဦးငယ် တယောက် အပေါ်တက်လာပြီးမာ့ အိပ်ယာထဲ ရောက်လာရင်တောင် မာငြင်းမိမှာမဟုတ်တော့ဘူး ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိနေတယ်။ မာ့ကိုယ်မာလည်း ဒေါပွသလိုဖြစ်နေတယ်။ မာ့ဆန္ဒတွေက ပြည့်ဝသွားတာမဟုတ်ပေမဲ့ အခိုက်အတန့်အားဖြင့်တော့ လျှော့သွားသလိုမို့ ခနကြာတော့ အိပ်မောကျသွားခဲ့ရပါ တယ်။

နောက်နေ့ညကျတော့ ကိုသက်လည်းမလာနိုင်၊ မာလည်း ဒေါ်လေးတို့နဲ့ ဇာတ်ပွဲကြည့်ဖို့ လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်လေးက ဖျာတချပ်ဝယ်ထားတာ ဆိုတော့ ဦးငယ်၊ ဒေါ်လေးနဲ့ မာတို့ သုံးယောက်ကြည့်ကြမယ် ဆိုပြီး ခေါင်းအုုံး၊ စောင်၊ အစားအသောက်တခြင်း၊ စတာတွေ ယူပြီးထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ပွဲခင်းထဲ က ဖျာမှာ ပစ္စည်းတွေချနေရာပြင်ပြီးမှ ပွဲဈေးမှာ တခုခု စားကြရအောင်ဆိုပြီးထွက်လာကြပါတယ်။ ဖျာနီးစပ်ရာမှာလည်း အိမ်နားကလူတွေမို့ ပြောပြီး ထားခဲ့လို့ရပါတယ်။

ပွဲခင်းထဲတိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့သွားကြရင်းမှ ရုပ်တရက် မာ့ရင်ခုန်လာပါတယ်။ မခုန်ပဲ ခံနိုင်မလားရှင်၊ လူတွေတိုးခွေ့နေတဲ့ကြားထဲသွားနေရင်း ဒေါ်လေးက ရှေ့နားမှာရောက်နေတုန်း မာ့ တင်သားတွေပေါ်မှာ မာမာနွေးနွေးအချောင်းကြီးလာဖိတာခံရတာကိုး၊ မာ့အတွေ့အကြုံအရဘာလည်းဆိုတာ လည်းသိနေပြီ ဘယ်သူ့ဟာလည်းဆိုတာသိနေပြီကိုး။ ဘယ်သူရှိရမလည်းဦးငယ်ပေါ့။ မာ့အနောက်ဖက်မှာကပ်လို့လေ။ သူ့ဒုတ်ကြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ မာ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်နေတယ်။ မာ့ဒူးတွေတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး။

မာ့ညီမလေးကလည်း ချက်ခြင်းကို စိုလာတော့တာ။ မာ့ခန္ဓာကိုယ်က မာ့ဦးနှောက် ရဲ့ အမိန့်ကိုတောင်မစောင့်တော့ဘူး၊ လူတွေ အရမ်းကြပ်သွားလို့ ခနရပ်သွားရတဲ့အချိန် မာ့ဖင်ကလေးကို ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ ဦးငယ်ဒုတ်ကြီးကလည်း မာ့တင်ပါးနှစ်လုံးကြား အမြှောက်လိုက်ကြီးကို ဝင်လာတယ်။ မာ့ဒူက ခွေကနဲဖြစ်တော့ လူက ယိုင်သွားတာ အနောက်က ဦးငယ်က မာ့ခါးလေးကို အမြန် ကိုင်ပြီးထိန်းလိုက်ပေလို့ပဲ။

ဦးငယ်က မာ့ခံစားချက်များသိနေလားမသိဘူး၊ မာ့ခါးလေး ကိုကိုင်ထားရာကနေ မလွတ်သေးပဲ တင်းတင်းလေး ဆက် ဆုပ်ကိုင် ထားတယ်။ နောက်ကနေသူဘယ်လိုများလုပ်နေသလဲမသိပါဘူး၊ သူ့ဟာကြီးကလည်းမာ့ပေါင်ကြားထဲတောင် အတင်းတိုးဝင်လာတယ်။ထမိန်နဲ့ပုဆိုးခံနေ လို့သာပေါ့။ မာ့လက်တွေကလည်း ဦးငယ်လက်ပေါ်ကို အုပ်ပြီးပြန်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။

အဲလိုနဲ့ ဒေါ်လေးစားချင်တဲ့ အသုပ်ဆိုင်ရောက်သွားပြီး မာတို့ စား သောက်ကြတယ်။ မာ တော့ ဦးငယ်မျက်နှာကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ကို မကြည့်ဝန့်တော့ဘူး။ ပွဲခင်းထဲ ပြန်ဝင်တော့လည်း လူကြားထဲမှာ ဒီတခါ တော့ ဦးငယ် က မထောက်တော့ဘူး၊ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ မာ့တင်သားတွေကို ပွတ်သတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်လာခဲ့တယ်။

ပွဲကြည့်ကြတော့ ဦးငယ်က ဒေါ်လေး အနောက်မှာ ကပ်ထိုင်တယ်၊ မာကတော့ သူတို့ဘေးမှာပေါ့။ ဒေါ်လေးရဲ့ ဘေး မာ့ရဲ့ ရှေ့မှာ စားစရာခြင်း ကိုချထား တော့ မာက ဦးငယ်ဘေးကပ်ရက်မှာ ထိုင်ဖြစ်တာပေါ့။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေး ရဲ့ အနောက်မှာ ခွထိုင်ရင်းက ဒေါ်လေးခါးကို သူ့ညာဘက်နဲ့ဖက်ထားတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ညနက်လာလေ အေးလာလေမို့ မာ ရော ဒေါ်လေးရော စောင်ကိုယ်စီခြုံလို့ပေါ့။

ဦးငယ်က ဒေါ်လေး စောင်နဲ့ ရောခြုံထားတယ်။ နောက်တော့ စောင်အောက်က ဦးငယ်လက်က မာ့ပေါင်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လာပါရောရှင်၊ ဦးငယ်က ညာဘက်လက်နဲ့ ဒေါ်လေးခါးကို ဖက်ထားရင်းက ဘယ်ဘက် လက်က မာ့ပေါင်ပေါ်ရောက်လာတာ။ မာလည်းမသိယောင်သာ ဆောင်နေလိုက်မိပါတော့တယ်။ ဦးငယ်က မာ့မျက်နှာကို တချက်တချက်လှမ်းလှမ်းကြည့် တာ မာ့ မျက်လုံးထောင့်စွန်းက မြင်ရပေမဲ့ မသိသလိုနဲ့ ဇာတ်ထဲကို စိတ်ဝင်စားသလိုသာ ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ဦးငယ်က မာ့ပေါင်လုံးတွေကို ထမိန်ပေါ် က ပွတ်နေရတာ နဲ့မကျေနပ်ပဲ မာ့ထမိန်ကို ဆွဲဖြည်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို နိူက်ပါတော့တယ်။

စောင်အောက်မှာဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မတွေ့နိုင်ဘူးလေ ဆိုပြီး မာ လည်းလွတ်ထားလိုက်တယ်။ မာ့ပေါင်ခွဆုံမှာ ပင်တီလေးစိုစွတ်နေတာကိုတော့ စမ်းမိသွားပြီပေါ့။ လက်အနေအထားက ခက်ခဲလို့ ဦးငယ်တယောက်စိတ် ထင်တိုင်းလုပ်လို့မရပေမဲ့ ပန်တီခါးမြှော့ကြိုးထဲသူ့လက်ကြီးထည့်လို့ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ မာ့ ညီမလေးကို ဆော့တာ မာ့ ညီမလေးခမျှာ အကြိမ်ကြိမ် မျက်ရည်ကျခဲ့ရပါတော့တယ်။

မနက် မိုးလင်းကာနီး ဇာတ်ပွဲပြီးမှ အိမ်ပြန်လာကြပါတယ်။ ညက လည်းမောတာနဲ့ အိပ်ရေးလည်းပျက်တာနဲ့၊ မာလည်း ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ ” ဟင်.. ဦးငယ်..” မာ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို စုတ်နမ်းတာခံလိုက်ရတော့ ရုတ်တရက်လန့်နိုးသွားပါတယ်၊ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက် တော့၊ ဦးငယ်၊ မာ့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ ငုတ်တုတ်ကြီး။

နေ့ခင်းကြောင်တောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြီး၊ မာ့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ ဆိုတော့ ရုတ်တရက် ဘာပြောရမှန်း တောင်မသိ၊ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ” ဦးငယ်.. ဒေါ်လေး.. ရှိတယ်မဟုတ်ဘူးလား” ” နင့်ဒေါ်လေး ပွဲကိုက်ပြီး အိပ်နေတာသိုးနေပြီ တော်တော်နဲ့ နိုးမှာ မဟုတ် သေးဘူး” ” ဟင့်အင်း မကောင်းဘူးထင်တယ် ဦးငယ်ရယ်.. အို့..” မာက ပါးစပ်က မကောင်းဘူးထင်တယ်ပြောနေတုန်းမှာ ဦးငယ်လက်တဖက်က ပြေ လျှော့နေတဲ့ မာ့ထမိန်အောက်က ရောပန်တီအောက်က ရောတိုးဝင်လို့ မာ့ ညီမလေးကို ဆော့ကစားနေပြီ၊

မာ့တကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်။ မာ့ကိုယ် က ရာဂ လောင်စာတွေကို ဦးငယ်က တဏှာမီးနဲ့ ရှို့နေပြီလေ။ မာ့ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားတယ်။ မာ့ရဲ့ လက်တွေက ဦးငယ်ရဲ့ လည်ဂုတ်ကို အလိုလို တွဲခို မိရက်သားဖြစ်သွားတော့တယ်။ ” ဟင့် ဦးငယ်ရယ်.. မာကြောက်တယ်”ကျူပ်မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာ အရမ်းတင်းနေပြီ။

ပထမ တခါက မူးတာနဲ့ ဖျံသိုအစွမ်းနဲ့ မှားယွင်းမိခဲ့တယ်။ နောက်တခါလည်း မူးမူးနဲ့၊ အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ သားလည်းမရှိတဲ့ည ဝင်ကြမ်းမိခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးက ဘာမှ မပြောပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ နောင်တ ရမိတယ်၊ ငါ့အိမ်မှာ ဆွေမျိုးနီးစပ်မို့ လာနေတဲ့ မိန်းခလေးကို ငါအနိုင်ကျင့်မိတယ်ပေါ့။ အာ့ တာနဲ့ ကျူပ်ကိုယ်ကျူပ် အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးက လည်း အဲဒီအကြောင်းတွေ တခွန်းမှ မဟလို့ ကျုပ်က သူ့ကို ကျေးဇူးတင်မိသား။

နောက်တော့ ဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုနဲ့ သမီးရီးစားဖြစ်တော့ အင်း အဲဒါလည်းအေးတာပဲလေ အခုကတော့ ငါလုံးဝထိလို့မရတော့ဘူးပေါ့လို့၊ တွေးမိခဲ့တယ်။ အာ့တာကြောင့်သားလည်း တက္ကသိုလ်သွားရော အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ကောင်မလေး တယောက်ထဲရှိမှန်းသိပေမဲ့ မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေး က လည်း ရီးစားလည်းရ၊ စေစပ်လည်းကြောင်းလမ်းပြီးမှ ဟိုဗိုလ်ကြီးနဲ့ သွားလိုက်လာလိုက်၊ လုပ်နေတာ၊ လူက ပိုချောပိုလှလာသလိုပဲ။ ဘော်ဒီကလည်း ပိုတောင့်လာတယ်။ သွေးသားဆူဖြိုးလာလို့လားဘာလားမသိဘူး။ ကျူပ်မှာ သူ့ကို မြင်ရရင် ညီတော်မောင်က တချိန်လုံးကြွရွ နေလို့မနည်းအုပ်ထိန်းနေရ တာလား။

အဲမနေ့က ပွဲဈေးတန်းထဲလူတိုးတော့ ကောင်မလေးဖင်လုံးကြီး ကျူပ်ပေါင်ခြံလာကပ်တော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ညီတော်မောင်က ဖြောင်းကနဲထ၊ ကျူ ပ်လက်ကလည်း ယဉ်နေတော့ သူ့ခါးလေးသွားကိုင်မိလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက လည်းလိုနေပုံပဲ ဘာမှ မပြောတဲ့အပြင်သူ့ဖင်လုံးလေးတွေနဲ့ နောက်ပြန် ကော့ပေးနေသလိုပဲ။ အဲတော့လည်းကျူပ်က ပုထုဇဉ်လေဗျာ၊ ဘယ်ထိန်းနိုင်တော့မလည်း။

အပြန်မှာလည်းကိုင်၊ ပွဲခင်းထဲမှာလည်း သူ့ပိပိလေးထိကို နိုက် ပြစ်တာ။ ငြိမ်ခံနေတယ်။ သူ့ပိပိလေးကလည်း စိုရွဲလို့၊ ဟိုဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုကလည်း ဘာမှ မပေးဘူးလားမသိဘူး။ အာ့တာနဲ့ အိမ်ရောက်တော့၊ ထုံးစံ အတိုင်းအိမ်ရှင်မ တခေါခေါအိပ်တာစောင့်ပြီး ၊မယ်တင်လည်း စဟောက်ရော၊ အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက်တက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သူ့ခြင်ထောင်ထဲ လည်းဝင်ကြည့်လိုက်ရော၊ ကောင်မလေး ထမိန်လျှော့ရိလျှော့ရဲနဲ့ နူတ်ခမ်းကလေးဟလို့ အိပ်မောကျနေတာ၊ အဲဒါကိုငုံပြီး စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်တယ်။

ကောင်မလေး ရုတ်တရက်လန့်နိုးလာပြီး လန့်တော့သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူစိုးရိမ်တာက မယ်တင်ကြားသွားမှာကိုပဲ၊ ကျူပ်လုပ်မှာကို စိုးရိမ်ပုံမရှိဘူး၊ အဟိ။ အဲတော့လည်း စိတ်မပူအောင်ဖြောင်းဖျရတာပေါ့၊ ကျူပ်လက်ကလည်းအလိုလို အရသာဖူးလေးကို နူးဆွနေပြီလေ၊ ကောင်မလေးလက်တွေ ကျူပ်ပေါ် တွယ်ဖက်လာရတော့တာပေါ့။

” ဟင့် ဦးငယ်ရယ်.. မာကြောက်တယ်” ” အို ဘာကြောက်စရာ ရှိလို့လဲကလေးရယ် “ ကျူပ်နူတ်ခမ်းတွေက သူ့နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး တွေကို ငုံစုပ်ပြစ်လိုက် တယ်။ သူကလည်း ပြန်စုပ်တယ်ဗျ။ တကယ်တော့ ကောင်မလေးက တော်တော်ထန်တာ ကလားဗျ။ ပထမနှစ်ခါ ကျနော်လုပ်ခဲ့တာကို ဘယ်သူမှ ပြန်မ ပြောပဲ ငြိမ်ခံနေကတည်းက သိဖို့ကောင်းပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကျူပ်က ထင်နေတာက ခပ်နုံနုံဗမာမလေးတွေလို၊ မချစ်သော်လည်းအောင့်ကာနမ်း၊

ကိုယ် အပျိုရည်ပျက်တာကို သူများသိစေမဲ့အစား ကြိတ်ခံလိုက်မယ်လေလို့ စိတ်ထားမယ်ထင်တာ၊ တကယ်က သူကိုယ်တိုင်က လည်း စိတ်ပါပါလေးဗျ။ အခု တောင်ကော့လန်နေတာကြည့်ပါလား၊ သူ့ပိပိလေးမှာလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီ။ ကျူပ်လည်းအချိန်သိပ်မဆွဲတော့ဘူး သူ့ထမိန်ကို ကွင်းလုံးဆွဲချွတ်ပြီးပင် တီကိုပါ ချွတ်လိုက်တဲ့အပြင် ကျူပ်လုံခြည်ကိုလည်း ကန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။

သူပေါင်အတွင်းသားလေးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ စောက်မွှေးကတော့ နည်း နည်းလေးထူသဗျ။ တခါမှ မရိတ်ဖူးဘူးထင်တယ်။ မဲမဲနက်နက်စောက်မွှေးလေးတွေနဲ့ အရည်တွေရွဲနေတဲ့ ပန်းနုရောင် အတွင်းသား စောက်ဖုတ်လေးကို အခုမှပဲ လင်းလင်းချင်းချင်းမှာ တွေ့ရတော့တယ်။ ကျူပ်လည်း တညလုံးတင်းနေတော့ ဟိုဟာဒီဟာတွေနဲ့ ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ဘူး၊ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူ ပ်ဒူးနဲ့ပဲ အသာလေးချဲကားလိုက်တော့သူကလည်း အလိုက်သင့်ပေါင်လေးကားပေးလာပါတယ်။ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး သူ့ပိပိလေးအဝမှာ သေခြာတေ့ပြီးမှ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

သူ့နူတ်ခမ်းလေးတွေက ဟလာပြီး ကျူပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်တာဗျာ၊ ကျူပ်လည်း သူ့ကိုယ်လေးကို အတင်းဖက်ထားရင်းက ကပ်ညှောင့်လေးပေါ့ တချက်ခြင်းဇိမ်ခံညှောင့်နေမိတယ်။ သူလေးက လည်းမရဘူးဗျ လည်ချောင်းထဲက တအင့်အင့်အသံလေး လည်းထွက်လို့၊ ကျူပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်၊ ကျူူပ်လည်ပင်းကို အတင်းဖက်ထားတဲ့ကြားထဲက သူ့ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးသေးတယ်။ အဲတော့ လည်း ကျူပ်လည်း ကညှာ မဆန်တော့ဘူးလေ၊ ဒိုးပတ်ဝိုင်းက ဝါးလတ်သွားလေး တီးသလို၊ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ကို ဆောင့်နေမိတော့တာပေါ့။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ အ လှုုမှာ စားခဲ့ရတဲ့ အဆီတထပ် အသားတထပ် သုံးထပ်သား တောင် သွားသတိရမိသေး။

အဲဒီတချီကတော့ သိပ်မကြာဘူးဗျ၊ သူရော ကျူပ်ရောပေါ့၊ တညလုံးအောင်းထားရတဲ့ ရာဂလောင်စာတွေ၊ တဏှာမီး နဲ့တွေ့တော့ ဟုန်းကနဲ ထတောက်ပြီး ပြာဖြစ်သွားရသလိုပဲ။ ကျူပ်စိတ်ထဲတော့ ဘယ်နှစ်ချက်မှ မဆောင့်လိုက်ရသလိုပဲ၊ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာပဲ ပြီးသွားရတယ်။ ပင်လယ်မြှော့ကြီးလို ပြွတ် ကနဲပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတဲ့ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ ညီမလေးရဲ့ အတွင်းနံရံတွေကလည်း ပွရှုံ့ပွရှုံ့လုပ်ပြီးပေးနေတာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကျူ ပ်ဖင်ကြောတောင် တွန့်သွားရတယ်။

နောက်တော့ သူ့ဘေးမှာ အသာလေးလှဲရင်း၊ အငြိမ်မနေတတ်တဲ့ ကျူပ်ရဲ့ လက်တွေက သူ့နို့လေးတွေကို သူဝတ်ထား တဲ့ အကျႌပွပွအောက်က လက်လျိူပြီး ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ သူကတော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်လို့ ကျူပ်လက်မောင်းကို ခေါင်းအုုံးမှေးနေ ရင်းက ကျူပ်ခါးကို သူ့လက်ကလေးတဖက်တင်ထားလေရဲ့။ ညကလည်း တညလုံးတင်းနေပြီး အိပ်မပျော်၊ အိပ်ရေးကလည်း ပျက်ပြီး အခု ရှိသမျှ အား တွေ အကုန်လုံး ကောင်မလေး ဥစ္စာထဲ ညှစ်ထည့်ပြစ်လိုက်ရတော့ မောပြီး ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး။

” ဦးငယ်.. ဦးငယ်.. ထတော့၊ အောက်မှာ ဒေါ်လေး နိုးနေပြီထင်တယ်..” မာမာမြင့် ကျူပ်ကို လှုပ်နိုးလိုက်တော့မှ ကျူပ်လည်းနိုးတယ်။ ဟိုက်နေတောင် တော်တော်မြင့်နေပြီပဲ။ ကောင်မလေးက သူ့အကျႌပြန်ဆွဲချပြီး ထမိန်တောင်လုံလုံခြုံခြုံလေး ပြန်ဝတ်ထားပြီးပြီ။ ကျူပ်ကသာ ကိုယ်လုံးတီး၊ ပြောင်ကြီး က တော့ အိပ်ယာနိုးလို့ အားပြန်ပြည့်တဲ့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း မာတောင် လို့ ရီကွိုင်းလက်စ်ဂမ်း ကြီးလိုဖြစ်နေပြီ။

ကျူပ်က သူ့ပုခုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ပါးလေး ကို နမ်းလိုက်တော့၊ ” ဦးငယ်.. တော်ကြာ ဒေါ်လေးတက်လာအုန်းမယ်..” ” မတက်လာပါဘူးကွယ်၊ သူက ငါအပြင်ထွက်သွားပြီလို့ထင်နေမှာ၊ စိတ်မပူပါနဲ့” ” ဟင့်အင်း ဦးငယ်ရယ်၊ ဒေါ်လေးတက်လာရင် မာ တော့သေပြီပဲ၊ သွားပါတော့၊ နော်၊ နောက်မှ နော်” ” အိုကွာ ကလေးကလည်း ဦးငယ်က ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်လိုလမ်းလျှောက်လို့ရမှာလဲလို့” ” အို” ကျူပ်က ခေါင်းတရမ်းရမ်း မာန်ဖီနေတဲ့ ကျူပ်ရဲ့ ပြောင်ကြီးကို ကော့ပြလိုက်တော့ ကောင်မလေး ရှက်သွား တယ်၊ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျူပ်ရဲ့ လက်တွေက သူ့ထမိန်စကို ဆွဲလှန်ပြီးခါးပေါ်တင်လိုက်တယ်။

” အို၊ ဦးငယ်ရယ်၊ အခု တော့ သွားပါတော့နော် နောက်တခါမှ ဆို၊ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်တယ်” ” အင်းပါ ခလေးရယ် ဒီတခေါက် ခတ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပြီးသွားပါ့မယ်” ကျူပ်က ပါးစပ်က ပြောနေရင်းလက်ကလည်း သူ့ညီမလေးကို ကစားနေပြီ ဆိုတော့ ရှေ့ပြေးအရည်စပ်စပ်ကလေးတောင် လက်မှာ ကပ်စေးစေး ဖြစ်လာပြီလေ။ သူလည်း စိတ်လာနေပြီ ဆိုတာသိတော့ ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားဖို့ ထထိုင်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူ လိုက်တယ်။

သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံလုပ်လိုက်တယ်၊ အဲဒီကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးတော့မှ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ညီမလေးအဝ မှာတေ့လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကတော့ ရှက်တုန်း၊ သူ့လက်ဖျံကလေးနဲ့ မျက်လုံးတွေပေါ်ဖုံးထားတယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီးဆောင့် တော့ သူလည်းမနေနိုင်ပါဘူး၊ တအင်းအင်းနဲ့ ခေါင်းကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရမ်းလို့ ကျူပ်လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်လေ။

အချက်သုံးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ ကျူပ်ဒူးလည်းနည်းနည်းပူသလိုဖြစ်လာတာနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကို ပုခုံးပေါ်က ချပြီးသူ့ အပေါ်မှောက်ရက်ကလေး ပြန်နေလိုက်တယ်၊ ဟိုကောင်ကြီးကိုတော့ တွင်းထဲက မဖြုတ်သေးဘူးလေ၊ ပြီးမှ မပြီးသေးတာ။ ” ဟေ့ ကောင်မလေး မျက်စေ့ ကိုပဲ တအားပိတ်ထားတာပဲ၊ ဘယ်လိုလဲ ဦးငယ်လုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား” ” ဟာ ဦးငယ်က လည်း သူများရှက်လို့ဟာကို” ” အခု အချိန်မှတော့ ရှက် စရာလားကွယ်” ” ရှက်တာပေါ့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ဟာကို” ” မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်၊ ဦးငယ်ကို ကြည့်စမ်း” ” ကြည့်ဖူး” မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး ကြည့်ဖူးလို့ ပြောနေပေမဲ့ သူ့နူတ်ခမ်းလေးတွေက ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။

” မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ နေရင် ဦးငယ်ဒီအတိုင်းပဲ နေလိုက်မယ်၊ မယ်တင်တက်လာရင်လည်း တက်လာပစေ၊ စိမ်ထားလိုက်တော့မယ်” ” ဦးငယ် ယုတ်ပတ်ပြီကွာ” ” ကွဲဖွင့်ဖွင့် အဲဒီမျက်လုံးတွေ” ကျူပ်က ငုံ့ပြီး သူ့မျက်နှာအနှံ့လျှောက်နမ်းပြစ်လိုက်တယ်။ နဖူး၊ ပါးပြင်၊ နုတ်ခမ်း၊ မျက်လုံး၊ လည်တိုင်။ ခနနေ တော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတယ်၊ နောက်တော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းမျက်နှာပေးလေးနဲ့၊ အသံတိုးတိုးပြောရှာတယ်။

” ဦးငယ် မကောင်းဘူးကွာ၊ မာ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်၊ မြန်မြန်လုပ်ပြီးသွားတော့နော်၊ ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့၊ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်လို့ပါ” ” အင်း အဲလိုမှပေါ့ကွာ ကလေးကလည်း” တကယ် က ကျူပ်လည်းလန့်တာပဲ၊ သို့ပေမဲ့ မယ်တင့် အကျင့်ကို ကျူပ်က သိပြီးသားလေ၊ သူက အိပ်ယာထတာနဲ့ မျက်နှာသစ်သေးပေါက်ချေးပါ လုပ်ပြီးရင်၊ ထမင်းတလုံးတည်မယ် ပြီးရင် ရေချိုးမယ် နောက်တော့ စားစရာလေးဘာလေးလုပ်ရင်းကိုင်ရင်းမှ၊ ကျူပ်ကို သတိရမှာ၊ ခေါ်မယ်လိုတာခိုင်းမယ်လေ။

ဆို တော့ သူ့ရေချိုးသံမကြားမချင်း အချိန်ရသေးတယ်။ အခုမှပဲ ကျူပ်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး မာမာမြင့်လေးကို လိုးရတော့တယ်။ တကယ်က အဲလိုလုပ်ရတာမှ အရသာရှိတာကလား။ တဏှာရမက်ဇောလေးကြွနေတဲ့ မျက်လုံးကြည်ကြည်လေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အားရပါးရဆောင့်ရ တာလောက်၊ကောင်းတာ ရှိအုန်းမလားဗျာ။

ကျူပ်က ဂေါ်ပြားနဲက မြေကြီးကို ကော်ကော်ထိုးသလို မျိုး ကျူပ်ကောင်ကြီးနဲ့ ကော်ပင့်လေးဆောင့်တာဗျာ၊ ကျူပ် ဥနှစ်လုံးတောင် သူ့ဖင်ကြားကို တဖတ် ဖတ်နဲ့ ပြေးရိုက်နေတယ်။ ကောင်းလိုက်တာလည်းမပြောနဲ့ ကောင်မလေးကလည်း ကျူပ်ကို အတင်းဖက်၊ သူလည်းကောင်းနေပုံပဲ အောက်နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားပြီးတော့ အသေခံတယ်ဗျာ အသံက လည်ချောင်းက တအင်းအင်းပဲ ထွက်တယ်။

နောက်သူ့ပေါင်နှစ်လုံးက ကျူပ်ကို အတင်းညှပ်၊ သူ့ လက်သည်းတွေကလည်း ကျူပ်ကျောကုံးကို ကုတ်တော့ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာသိလို့ ကျူပ်လည်းစိတ်လျှော့လိုက်တယ်။နှစ်ယောက်အတူတူ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ။ “အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ ကလေးရောကောင်းလား” ပါးစပ်ကတော့ မဖြေဘူးဗျ၊ မျက်နှာ လေး နီနီနဲ့ ခေါင်းလေးပဲ ညိမ့်ပြတယ်။ ကျူပ်လည်း ကမန်းကတန်းထ၊ ခြေရင်းက ပုဆိုးခေါင်းပေါ်ကနေစွတ်ချ၊ အကျႌလက်ကောက်ထိုးပြီး အမြန်ဆင်း လာခဲ့တော့တယ်။

မာလေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် ဘယ်လိုပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး၊ ကိုယ်ဟာ အဲလောက် လိင်ကိစ္စမှာ ဝါသနာကြီးတယ်၊ ပျော်မွေ့တယ် လို့ အရင်က တယောက်ယောက်က ပြောလာရင်တောင် ဒေါသဖြစ်မိမှာပဲ။ ခုတော့ မယုံနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ကိုသက်ကလည်းလေ၊ ပြောရရန်တော့ မ ကောင်းပါဘူး။ အထာပေးလို့ လည်းမရဘူး၊ ယောက်ျားကောင်းလုပ်ပြနေတယ်။ ကိုယ်က ဘာမှ မပြောရသေးဘူးသူက မင်္ဂလာဦးည ကျမှဆိုပြီးတော့ ဘာမှ ကို မလုပ်တာ၊ အဲတော့လည်း မာက ကိုယ့်ကို အထင်မသေးရအောင်မူပြရသေးတယ်။

တခါတုန်းက သူစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မာ့ကို နူတ်ခမ်းအတင်းဆွဲစုပ်ဖိနမ်းပြီး၊ မာ့တင်ပါးတွေကိုလည်း လာညှစ်တယ်လေ။ မာက စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံနဲ့ မျက်ရည်ဝဲပြ၊ ဘာလဲ မာ့ကို ဘယ်လိုမိန်းခလေးလို့ထင်သွားပြီလည်း။ ယောက်ျားလေး နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လျှောက်သွားနေလို့၊ အပေါစားထင်တာလား၊ ဘာညာ ရန်တွေ့ လိုက်တာ ပြာပြာသလဲကို တောင်းပန်တော့တာပဲ။ ခစ်ခစ်။ သူအဲလို ဆွပေးလိုက်တဲ့ စိတ်တွေကို ဖြေဖို့ အိမ်မှာ ဦးငယ်တယောက်ရှိနေလို့တော်သေးတာ ပေါ့။

ကိုသက် အဲလို မစွတ်မပွတ်လေး လုပ်ပေးလိုက်တဲ့နေ့ဆိုရင် ညဘက် ဦးငယ်အိမ်ပေါ်တက်လာပါစေ၊ ဆုတောင်းနေရတယ်။ မာ့ ဘာသာ ကိုယ့်ဟာ လေးကိုယ်ပွတ်ရင်းပေါ့။ မာနဲ့ ဦးငယ်ကတော့ ပွင့်လင်းသွားကြပြီ၊ ဦးငယ်က လည်း ဒေါ်လေးလစ်တာနဲ့ တက်တက်လာတာပဲ။ တခါက ဦးငယ်မြို့သွားမယ် ဆိုတော့ မာလည်း အလှပြင်ပစ္စည်းလေးတချို့ဝယ်စရာရှိတယ်ဆိုပြီး လိုက်သွားတာ တနေ့ခင်းလုံးဟော်တယ်မှာ လုပ်ကြတယ်။ ပုံစံကို မျိုးစုံနေရောပဲ။ ဦး ငယ် က ဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေလည်းပြတယ်၊ အဲဒီထဲက လုပ်တဲ့ ပုံစံတွေလည်းစမ်းကြတယ်။

မာလည်း ခုတော့ ပုလွေ ကောင်းကောင်းတတ်သွားပြီ။ လေး ဘက်ထောက်၊ ဖင်ဘူးတောင်းလည်းကုန်းတတ်ပြီ။ အဲလိုနဲ့ မာ နဲ့ ကိုသက်တို့ မင်္ဂလာရက်လည်းနီးလာတော့ မာက စိတ်ပူတယ်၊ ဦးငယ်ကို မေးတယ်၊ မာ အပျိုမစစ်တော့ဘူးဆိုတာ၊ ကိုသက်သိနိုင်သလားပေါ့။ ဦးငယ်က ပြောတယ် စိတ်မပူပါနဲ့တဲ့၊ အာ့တာကို သိတဲ့ ယောက်ျားလေး ရှားပါတယ်တဲ့။ နောက်ပြီး ခုခေတ်းမိန်းခလေးတွေမှာ အပျိုမြှေးပေါက်တယ်ဆိုတာလည်း သိပ်မှ မရှိတော့တာတဲ့၊ ကိုယ်က နည်းနည်းလေး အိုက်တင်ပေးလိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲတဲ့။

မာတို့ မင်္ဂလာဆောင် ကို ရန်ကုန်မှာပဲ ခမ်းခမ်းနားနား လုပ်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာဆောင်မတိုင်မှီကတဲ့က ကိုသက်ပြောင်းသွားတဲ့ တပ်က ကျောင်းမှာအလုပ် ကို ရွေ့လို့ရအောင်သူက လိုက်ပေးတယ်လေ။ သူ့အဘ တွေရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ အလုပ်လည်းပြောင်းပြီးသွားပြီ ဆိုတော့ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေး ကို နူတ်ဆက်ခဲ့တော့ တယ်။ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့မှာ ရင်ခုံလိုက်တာ၊ လင်နဲ့ သားနဲ့ အတည်တကျဖြစ်ပြီ ဆိုတာရယ်၊ မင်္ဂလာဦးည ကို ဘယ်လို ကျော်ဖြတ်ရမလဲ ဆိုတာတယ် ပေါ့။

ကိုသက်က မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာနဲ့ ဟော်တယ်မှာ တညအိပ် ပြီးရင် ငပလီ မှာသုံးညလောက်သွားနေမယ်တဲ့ စီစဉ်ထားတယ်။ မင်္ဂလာအခမ်းအနားပြီး တော့ ဟော်တယ်ကို သွားတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေပါလိုက်လာတယ်၊ ဟော်တယ် အောက်ထပ်က ဘားမှာ သောက်ကြမယ်တဲ့လေ။ ဟော်တယ်ကို သွားကြ တဲ့ကားမှာ မာ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ ကိုသက်က ပြောရှာတယ်။

” မာ့ လက်တွေလည်း အေးစက်လို့ပါလား၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ” ” ဟာ ကို ကလည်းကွာ၊ မင်္ဂလာဦးနေ့ကို မိန်းခလေးက အဲလောက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှာပေါ့လို့” ” အင်းပါကွာ ကိုသိပါတယ်၊ ကိုသူငယ်ချင်းတွေကို အားနာလို့ပါ သိပ်အများကြီးမ သောက်ပါဘူး၊ စောစောတက်လာခဲ့မယ်နော်၊ မာပင်ပန်းရင် အိပ်ထားလိုက်၊ကိုတက်လာရင် အားရှိအောင် ဟစ်ဟစ်” ” အောင်မယ် ဘာအားရှိရမှာလည်း၊ ကိုနော်” မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မူးအောင်သာသောက်ခဲလို့ ပြောချင်နေတာ၊ အို့ ကြောက်စရာကြီး၊ ကဲတုန်းက ကဲခဲ့တာ အခု တော့ ကိုရိပ်မိသွားမှာ အရမ်းလန့် တာပဲ။

” အလကားပြောတာပါကိုရယ်၊ ကို့သူငယ်ချင်းတွေ အားနာပါတယ်၊ သူတို့ကို နောက်ဆုံးအလိုလိုက်တဲ့အနေနဲ့ ပြုစုလိုက်ပါ၊ မာနဲ့က ကိုနဲ့ တသက်လုံးနေ သွားကြရမဲ့သူတွေပဲ။ ဟင့် ဒီတခါပဲနော်၊ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ခွင့်ပေးတာ၊ နောက်ဆိုရင်တော့ မရဘူးဆရာ” ” အင်းပါကွာ၊ မာက အဲလိုသိတတ်တာ ကိုက အရမ်းကို ပိုချစ်သွားပြီကွာ၊ စိတ်ချစိတ်ချ ဒီတခါ နောက်ဆုံးပဲ၊ နောက်ဆို မာမကြိုက်ရင် ဘာမှ မလုပ်ဘူး၊ ဟုတ်ပလား၊

“ အင်း မာချိုးတဲ့ အဆင်တော့ သူ နင်းသွားပြီ၊ အဲဒါဆိုရင်တော့ ချောချောမွေ့မွေ့ မင်္ဂလာလာဦးည ကို ကျော်ဖြတ်သွားရတော့မှာပဲ။ အိုကွာ လာမဲ့ဘေးပြေးတွေ့တာပေါ့၊ ဖြစ်လာမှ ရင်ဆိုင်တာ ကောင်းပါတယ်၊ ကြိုပြီးပူပန်နေတာ၊ စိတ်ဆင်းရဲရတယ်။ ညသန်းကောင်လောက်ကျမှ တံခါးကို တဒုန်းဒုန်းထုလာတယ်၊ မာ အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲနေရာက ထ ပြီး တံခါးသွားဖွင့်လိုက်တော့ ကိုသက် ကို သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က တွဲခေါ်လာတယ်။

” ဆောရီး မာ၊ အိပ်ပျော်နေပလား” အာလေးလျှာလေးနဲ့ ကိုသက် ကို အခန်းထဲလည်းတွန်းပို့ပြီးရော သူ့သူငယ်ချင်းတွေ မာ့ကို ကမန်းကတန်း နူတ်ဆက်ပြီးပြေးတော့တာပါပဲ။ မာက တံခါးကို ပြန်ပိတ်လော့ချပြီး ကိုသက်ကို ကုတင်ရှိရာကို တွဲခေါ်လာခဲ့ တယ်။

သူ့ဒီအဝတ်အစားတွေနဲ့ ဘယ်အိပ်လို့ဖြစ်မှာလဲ အဲဒါနဲ့၊ ညနေကယူလာတဲ့ မာတို့ အိပ်ထဲက သူ့တီရှပ်ရယ်၊ ပုဆိုးတထည်ရယ်ထုတ်၊ ပြီးမှ သူဝတ်ထားတဲ့ရှပ် အကျီ၊ ဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ရတယ်။ ” ဆောရီး မိန်းမ ရယ် ကိုနည်းနည်းမူးသွားတယ် “ မျက်လုံးက မှေးမှေးလေးဖြစ်နေပြီး စကားပြောတာက လျှာ လုံးနေပေမဲ့ မာ့ရင်သားတွေကိုတော့ သူ့လက်ကြီးနဲ့ လာဆုပ်ကိုင်သေးတယ်။

သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ မပျော့မမာ နဲ့ သူ့ညီတော်မောင်က နီညိုရောင်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့၊ ဒါဟာ မာ့အတွက် သေခြာမြင်ဘူးတဲ့ ဒုတိယမြှောက်ယောက်ျားတန်ဆာပါပဲ။ မောင်မျိုးတုန်းက ညဘက်မှောင်ထဲမှာပဲ ကိုယ့်ပေါင် ကြားဝင်ထွက်တာခံစားဘူးတာ။ ဦးငယ်ကျတော့ သေသေခြာခြာကို ကိုင်တွယ် ပုလွေလည်းမှုတ်ခဲ့ဘူးတယ်။ အခုကတော့ ကိုယ့်ယောက်ျားဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရင်တော့ နည်းနည်းခုံလာတယ်။

ညတိုင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် ငါနဲ့ ချစ်ရတော့မဲ့ ကောင်ကြီးပါလားလို့ တွေးရင်း မာ့လက်ကလေးနဲ့ အသာကိုင်ကြည့်လိုက် တယ်။ မာ့လက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်ထင်တယ်၊ သူ့ကောင်ကြီးက ချက်ခြင်းလိုလို လှုပ်ရှားလာတယ်။ မာလည်း ဦးငယ်ပြောထားတာ သတိရသွားလို့ ကမန်းကတန်းပြန်လွတ်ချလိုက်မိတယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ်မှာ ယောက်ျားပစ္စည်းကို တခါမှ မမြင်ဘူးသလို၊ ရှက်သလို ဟန်ဆောင်ရအုန်းမယ်၊ လက်နဲ့ လုံးဝ မကိုင်နဲ့ဆိုတာလေ။

ကိုသက်ကို မနိုင်မနင်းနဲ့ပဲ တီရှပ်ဝတ်ပေးပုဆိုးဝတ်ပေးပြီးမှ စနိုးတာဝါလေးနဲ့ သူ့ရဲ့ ဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်သတ်သုတ်သင်ပေးလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံး တွေ ပွင့်လာတယ်။ ” ဟင်မာ မအိပ်သေးဘူးလား၊ ဆောရီးကာ ကိုနည်းနည်းမူးသွားတယ်” နောက်တော့ မာ့ကိုယ်လေးကို သူ့ပေါ်ဆွဲချလိုက်ပြီး မာ့မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းတော့တယ်။ မာ့ပေါင်ရင်းမှာ သူကောင်ကြီးမာမာတောင်တောင်နဲ့လာထောက်နေတာခံစားလိုက်ရတော့ သူစိတ်ထလာပြီ ဆိုတာသိလိုက်ရ တယ်။

မာ့ကိုယ်လေးကို ဆွဲလှည့်ပြီးသူက မာ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်လိုက်တော့ မာလည်း ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ သူ့ပုဆိုးက ခုနကထဲက မာက စွတ်ရုံစွတ်ပေးထားတာဆိုတော့ ခုက သူကန်ခွျှတ်လိုက်တာနဲ့ ခြေရင်းဘက်ပုံသွားပြီ သူ့လက်တွေက မာ့ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူ မာ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့ဒူးတွေနဲ့ကားလိုက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့ပိပိလေးအဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ မာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့ပိပိလေးက အရည်စို့နေလို့တာ တော်တော့တယ်။ ဒါတောင် သူ့ကောင်ကြီးစွတ်ကနဲ ဝင်လာတော့ မာ အာ့ကနဲတောင်အော်လိုက်မိတယ်။

သူ့ကောင်ကြီးက ဦးငယ်နဲ့ အရွယ်သိပ်မကွာလို့ လားမသိပါဘူး၊ မာ့ကိုယ်ထဲမှာ စေးကျပ်ကျပ်ကလေးပါပဲ။ သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အချက်နှစ်လောက်ဆောင့်လိုက်ပြီးချိန်မှာ မာ့ကိုယ်လေးထဲကို အရည်ပူတွေ ဖြန်းထည့်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ သူမာ့ကို ဖက်ထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ မာ့လည်းလေးတာနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တော့ဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ ဟောတော့၊ ဘာမှ လည်းမပြောဘူး။ ဟောက်သံလေးထွက်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားပြီ။

မာအိပ်ယာပေါ်ကထ ရေချိုးခန်းသွား၊ ကိုယ့်ဘာသာ သန့်စင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်ပြန်လာ သူ့ကို လည်းစောင်ခြုံပေးရင်း ဘေးမှာပဲ အသာလှဲအိပ်လိုက် တယ် မျက်လုံးတောင်ကြောင်နေသလိုပဲ။ ” ဟေး မာ၊ မိန်းမ၊ ဆောရီးကွာ ညက ကိုယ် နည်းနည်းမူးသွားတယ်။” မာ ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပဲ မိုးလင်းကာနီးမှ အိပ်ပျော်တော့ သူနိုးသွားတာတောင်မသိလိုက်ဘူး၊ အမူးသမားတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း နည်းနည်းမူးသွားတယ် ဆိုတာပဲ ထပ်ကာတလဲလဲ ပြောနေတယ်။

” အောင်မယ် မူးပေလို့ပဲ၊ ကို အရမ်းကြမ်းတာပဲကွာ ၊ဟွန့်ဘာမှန်းလဲမသိဘူး” ” ဟုတ်လား ဆောရီးကွာ၊ ကို သိတော့သိတယ်၊ မူးနေတော့ လူက အသိစိတ်ဝင်လာလိုက် အိပ်ပျော်သလိုဖြစ်သွားလိုက်ဖြစ်နေတာ၊ ကို အရမ်းကြမ်းမိသွားလား” ” အင်းပေါ့၊ မာက သူတို့ ယောက်ျားလေးတွေ ဟိုဟာ ကြီးက အဲလို အကြီးကြီးနဲ့ မာမာကြီး ဖြစ်မယ် ဆိုတာတောင် သေခြာမသိဘူးလေ။

ညက မာ့ဟာလေးတခုခု ဖြစ်သွားပလားလို့ ရေချိုးခန်းမှာ ရေဆေးရင်း သေခြာကြည့်လိုက်ရသေးတယ်” ” ဆောရီးကွာ၊ နောက်ဆို အဲလိုမဖြစ်စေရပါဘူး၊ လာလာ အနာကို ဆေးထည့်ပေးမယ်ခိခိ “ ” ဟင့်အင်းကွာ၊ ခုတော့ရ သေးဘူး ဟိုထဲမှာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်နေသေးတယ်၊ မာကြောက်တယ်၊ ငပလီရောက်မှ နော်၊ မာတို့က တသက်လုံးအတူနေသွားရမှာပါကိုရယ်၊ လောမနေပါ နဲ့” ” အင်း အဲဒါလည်းဟုတ်တာပဲ၊ ကဲ ထထ ဘရိတ်ဖတ်သွားစားရအောင်” အင်း မင်္ဂလာဦးည တော့ အခက်အခဲမရှိ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရလေပြီ။

မာ့ရင်ထဲ နည်း နည်းအေးသွားတယ်။ ကိုသက်ကိုလည်း သနားတော့ သနားတယ်။ အင်းလေ၊ မာက နောက်ဆိုရင်တော့ သစ္စာရှိရှိနဲ့ ချစ်သွားမှာပါ။ လို့စိတ်ထဲပြောနေမိ ယ်။ ငပလီရောက်တော့လည်း အဆင်ပြေသွားကြတာပါပဲ၊ အစပိုင်းတယောက်နဲ့ တယောက် ရှိန်းနေကြ။ သူကလည်း မာ့ကို အားနာ၊ မာကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို သူမသိရအောင် ဟန်ဆောင်ရ နဲ့၊ နောက်ရက် တွေကြတော့လည်း အပြင်တောင် သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့ပါဘူး။

စားလိုက် လုပ်လိုက်ပေါ့ ခိခိ။ ဒါပေမဲ့ တနေ့ သုံးလေးချီထက်တော့ သူလည်းမတတ်နိုင်ဘူး၊ သူဘယ်လိုမှ မလာတော့ရင် သောင်ပြင်ပေါ်ထွက် ပြီးလမ်းလျှောက်ကြတယ်။ ဟို အကြောင်းဒီအကြောင်းပြောကြတယ်။ အဲလိုနဲ့ပဲ ဟန်းနီးမွန်းပြီးသွားတော့ မာတို့ ကိုယ့်အိမ်ရှိရာကို ပဲ ပြန်လာခဲ့ကြပြီး အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို စရတော့ တာပေါ့ရှင်။

မာက နဂိုထဲက သိပ်ပြီးအချက်အပြုတ်ကလည်းတတ်တာမဟုတ်တော့ အိမ်မှာကူဖို့ ကောင်မလေး တယောက်ကို ကိုကပဲ ရှာပေးထားတယ်ရှင့်၊ မာလည်း တပ်နဲ့ နီးတဲ့ ကျောင်းမှာ သွားလုပ်နေတယ်။ မာ့လိုပဲ ဗိုလ်ကတော်တယောက်ဖြစ်တဲ့ မမာလာ လည်း ကျောင်းဆရာမပဲ ဆိုတော့ အဖေါ်ရလို့ အတူတူ သွား ကြတယ်။ ရင်းနှီးလာတော့မှ မမာလာဆီက တပ်ထဲက အကြောင်းတွေလည်းသိလာရတော့တယ်။

တပ်ထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ ဗိုလ်ကတော်အဖြစ်နေကြ တဲ့ ဝေမာ တို့ ဖြူဖြူစိုး တို့ အကြောင်းအတင်း ပြောတာကြားရတယ်။ မာကတော့ အရင်က မသိပါဘူး အဲဒီ အမ တွေက အပျံစား ဝတ်စားလို့ ရုပ်ကလေး တွေကလည်း ချောတယ်လို့ မဟုတ်ပေမဲ့ ပြင်တတ် ဆင်တတ်လို့ ချစ်စရာလေးတွေလို့ ပဲ ထင်ခဲ့တယ်။ မမာလာ ပြောပြမှ သူတို့က သူတို့ ယောက်ျား တွေ နေရာကောင်းရဖို့၊ ရှေ့တန်းသိပ်မသွားရဖို့ ကို၊ အဘ တွေ။

ကို အရမ်းဖားဆိုပဲ။ တပ်ရင်းမှုးကတော် အတွက်ဆိုရင် အိမ်မှာ ခိုင်းတဲ့ ကောင်မတွေလို လိုက် လုပ်ပေးရတာနဲ့၊ တပ်ရင်းမှုးတယောက်ထဲ ဆိုရင် ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်တော့မလောက်ပဲ နဲ့။ အဲလိုဟာ တွေသိလာရတယ်။ နောက်ပြီး ဟိုလူနဲ့ ဘာလိုလို ဒီလူ နဲ့ ဘာလိုလို သတင်းတွေလည်းထွက် ဆိုပဲ။ မာတော့ မမာလာ ပြောသမျှ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကို ဖြစ်နေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ ဟုတ် သား၊ သူတို့ ယောက်ျားတွေက ကို့လောက် ရှေ့တန်းမသွားရဘူး။ အမြဲလိုလို ပဲ တွေ့နေရတယ်။ နည်းနည်းပါးပါး ပေါင်းထား သင်းထားမှပဲလို့ မာစိတ်ထဲ တော့ တွေးနေမိတယ်။

တနေ့တော့ တပ်ရင်းမူးကတော်က အလှူ အကြီးအကျယ်တခုလုပ်တယ်။ တပ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာပေါ့၊ မာတို့လို ဗိုလ်ကတော်တွေ၊ စစ်သားမယားတွေ အကုန်မနေရ ဝိုင်းလုပ်ကြရ တာပေါ့။ အလှူ နေ့ကျတော့လည်း အပျံစား ဝတ်စား ပြီး တယောက်နဲ့ တယောက် အပြိုင်အဆိုင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ တပ်ရင်းမှုူးကတော်ထက်တော့ ပိုပြီး ဝတ်စားလို့မရဘူးလေ။ တော်ကြာ စောက်မြင်ကပ်ပုဒ်မနဲ့ ငြိနေမယ်။

” ဟဲ့ ညီးက ဘယ်သူလည်း ငါအရင်က မမြင်ဖူးပါဘူး” ” အဘ ဒါက ဗိုလ်ကြီး ကိုကိုသက် ရဲ့ မိန်းမလေ၊ သူတို့ တပ်ကို ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူး” မမာလာ က သွက်သွက်လက်လက် ဝင် ပြောလိုက်လို့ တပ်ရင်းမူးသူရမောင်မောင်ထန် က ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် ကျေနပ်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ ” အော်အေး အေး အဲဒီတလောက ငါ ရန်ကုန်မှာ အစည်းဝေးသွားတက်နေလို့ မသိလိုက်တာနေမယ်” အမလေး အဲလူကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မာ့ တကိုယ်လုံးကို ထိုးဖေါက်မြင်နေသလိုပဲ၊ ကြည့်လိုက်တာ စူးစူးဝါးဝါး။ မာ့ရင်တွေတောင် ခုံသွားတယ်။

လူကြီးကလည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း နဲ့၊ နူတ်ခမ်းမွှေးစစ။ ” ဟဲသမီးနာမည်က ဘယ်လိုခေါ်သလဲကွ ယ့်” “မာမာမြင့်ပါ အဘ “ မာလည်း သူများတွေ ခေါ်သလိုပဲ အဘလုပ်ချလိုက်ရတယ်၊ ဘယ်လိုရာထူးတပ်ခေါ်ရမှန်းလည်းသိမှ မသိတာ။ ” အေးအေး ကွယ်၊ အိမ်လေးဘာလေးလာလည်လေကွာ၊ အဘတို့က မိသားစုတွေပဲဟာ။နော်” ” ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ အဘ”

မောင်မောင်ထန်မှာ နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ထန်သူဖြစ်လေသည်။ ဗိုလ်ကြီးဘဝနှင့် ရှေ့တန်းမှာ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစုတွေနှင့် ဖြစ်သောတိုက်ပွဲတွေမှာ၊ ရွာ တွေထဲ ဝင်စီးပြီးရင်၊ သူပုန်နှင့် အမျိုးတော်သည်တို့၊ သူပုန်မယားတို့ ဆိုသည့် မိန်းခလေးများကို စစ်ဆေးရမည်ဟု ခေါ်ယူပြီး မတရားကျင့်လေ့ရှိသည်။ မလို သူအချို့က တိုင်တန်းသောကြောင့် အထက်က သူ့ကို အရေးယူရလေ့ရှိသည်။

အရေးယူသည်ဆိုတာကလည်း တပ်ပြောင်းလိုက်ခြင်းမျှသာ၊ ဆိုတော့ သူ့ဇ ရိုက်က ဘယ်လိုမှ ဖျောက်မရ။ ခပ်ဆိုးဆိုး သွမ်းသွမ်းသာ နေတတ်သည့် ဝသီကြောင့်ပဲလား၊ သူတို့ အထက်က တပ်ရင်းမူး တယောက်၏ သမီး ရုပ်ဆိုးဆိုး၊ ဝတုတ်တုတ် တယောက် ကို လက်ထပ်ယူလိုက်လို့လားမသိ။ ရာထူးတက်တာကလည်းမြန်သည်။ အပွင့်ကြီး၊ ရာထူးကြီးလာတော့ ကိုယ်တိုင်ထွက်တိုက် စရာမလိုတော့၊ ရှေ့တန်းသွားစရာမလိုတော့ နောက်တန်းမှာပဲ စားတော့သည်။ စစ်သားကတော် ဗိုလ်ကြီးကတော် ချောချောလှလှ တောင့်တောင့် လေးတွေ၊ နည်းနည်းထထရွရွလေး တွေဆိုရင် သူနှင့်မကင်းပေ။ မိန်းမကလည်း ဝါသနာတူ။

တပ်ထဲက ကောင်လေး ငယ်ငယ်လေးတွေ၊ အိမ်မှာ လက်တိုလက်တောင်းခိုင်း၊ နင်းနှိပ်ခိုင်း ရင်း နှင့် ဟိုဟာဒီကာ အရသာခံသည်။ ဘယ်လောက်အဆင့်အထိ လုပ်သည်ပေးသည်ခံသည် ကိုတော့ ဘယ်သူမှ သေခြာမသိကြ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဘယ်သူမှ လည်း အပြင်မှာ ထုတ်ျမပြောရဲလို့ဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ယားလို့ ပြောမိပါက ကြားရသည့်လူက သွားဂုံးချော လိုက်ရင် ပြောသည့်သူသေပြီသာမှတ်။ ဘဝပျက်မည့်အရေးဖြစ်သည်။ ဆိုတော့ အပုတ်နံ့ကို ဘယ်သူမှ မလွှင့်ရဲ။ မိန်းမ က ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကဲနေသည်မို့ ယောက်ျားကိုလည်း မနိုင်မည့်အတူတူ လွတ်ပေးထားလိုက်တော့ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေးက အဆင်ပြေနေသည်။ ခလေးတွေလည်း အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ်တွေ တက်နေပြီ ဆိုတော့ သူတို့က ပိုလွတ်လပ်နေကြသည်။

အခု သူရမောင်မောင်ထန် အလှူမှာတွေ့လိုက်ရသည့် ၊ အသစ်ကလေး မာမာမြင့်ကို စားချင်ဝါးချင်စိတ်တွေ သွေးသားထဲမှာ ဆူဝေကြွနေသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘ လိုင်းကြီးတော့ လုပ်လို့ရမည်မဟုတ်သည်ကို အတွေ့အကြုံအရ သိနေပြီမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသိမ်းသွင်းရသည်။ သူ့အိမ်ကို ခေါ်သည်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း နှင့် မသိမသာပစားပေးသည်။ ထိုသို့ဖြင့် ဗိုလ်ကြီးကတော်လေး မာမာမြင့်က တပ်ရင်းမှူး အိမ်မှာ ရင်းနှီးသည့် အတွင်းလူ ဖြစ်လာရသည်။

ရင်းနှီးလာတော့ မိန်းမတို့ထုံးစံ၊ ကိုယ်ပြောကြည့်ရင် ရနိုင်မလားဟု ထင်လာပြီး၊ မာမာမြင့်က အဘကို ကပ်တိုးလေး အပူကပ်ကြည့်သည်။ သူ့ယောက်ျားကို အန္တရာယ်နည်း သည့်နေရာမှာပို့စတင်း ပြောင်းပေးလို့ ရနိုင်မလားပေါ့။ သူရမောင်မောင်ထန် က အကွက်ဝင်လာပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပြီ။ လေးလေးနက်နက်စဉ်းစားသလို ဟန်လုပ်ပြီး။ ဒီတခါ ဌာနချူပ်ရောက်လျှင်အထက်ကို တင်ပြပေးမည်၊ အခုတော့ သူဘာတတ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ ကြည့်ရှုထားပေးမည်ဟု ပြောလိုက်သည်။

အခု တော့ ဒိပြင်အလုပ်တွေ ရှုတ်နေသေးလို့၊ သေသေခြာခြာပြောကြရအောင် မာမာမြင့်ကျောင်းပိတ်သည့်တရက် စနေနေ့လောက် အိမ်လာခဲ့ဖို့ပြောလိုက် သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အိမ်က ဟာကြီး ရန်ကုန်သွားနေသည့် အပတ် မှာ ဗိုလ်ကြီးကိုကိုသက်၏ မယားချောလေး သူ့ဆီလာမယ် ဆိုတော့။ ကျူပ်လည်း ကန်တော့ခံတုန်းက ရထားတဲ့ ဗိုင်ရာဂလာလေး သိမ်းထားတဲ့ နေရာက နေ ထုတ်ထားလိုက်တယ်။

ကျူပ်တို့ အရွယ်က မလွယ်တော့ဘူးလေ။ ဗိုင် ရာဂလာကူမှ ပဲ အဆင်ပြေတော့တာ။ အဲကောင်က ဈေးသိပ်ကြီးလို့ ဘီပီအိုင်က ထုတ်တဲ့ စပါး ကဒ်လေး တွေပဲ သုံးလေ့ရှိတာ။ ဒီနေ့တော့ စပယ်ရှယ်မို့ ဗိုင် ရာဂလာဆောင်ထားတာ။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေးလာမလာမသေခြာသေးလို့ မသောက်သေးဘူး။ ကောင်မလေး ကိုယ့်အိမ်ဆီ လမ်းလျှောက်လာတာကို လှမ်းတွေ့ရမှပဲ ဆေးကို ကမန်းကတမ်း ထုတ်ပြီးသောက်လိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ပြာပြာသလဲ နူတ်ဆက်ပြလိုက်ရတယ်။

” ဟာ သမီးလေး ဘယ်ကနေဘယ်လို မျက်စေ့လည်လာတာလည်းကွ၊ လာလာ၊ အိမ်ထဲခနလာအုန်း နေပူတယ်”အိမ်ထဲမှာ ဒေါက်တိုမယ်ရ လုပ်ပေးနေတဲ့ စစ်သားလေးကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်ကထဲက ဟိုကောင်က ဓါတ်နေပြီ အပြင်ထွက်ပြီး တံခါးကို ပိတ်သွားလိုက်တယ်။ ဘယ်ကောင်မှ မဝင်လာအောင် သူ အပြင်က စောင့်နေလိမ့်မယ် ဆိုတာ ထုံးစံမို့ ကျူပ်က သိနေပြီလေ။ ” ကဲ ထိုင်ပါအုန်းကွ သမီးရ၊ နေပူကြီးထဲကွာ မလာစဖူး ဘာတွေများအရေးကြီးလာတာ လဲ” ” အင်း အဘကို အပူကပ်သလိုများဖြစ်နေမလားမသိဘူး “ ” အမလေးကွာ ဘာများတုန်း ပြောမှာ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး၊

ဒီလူနဲ့ဒီလူကို၊ “ ” ဒီလိုအဘ ရေ သမီးတို့က လေ အိမ်ထောင်ကျတာကမှ မကြာသေးဘူး၊ ကိုက တချိန်လုံး ရှေ့တန်းပဲ သွားနေရတာပဲလေ။ သမီးတို့က အေးအေးဆေးဆေး အတူတူ တောင် သေခြာမနေရသေးပါဘူး အဘရယ်။” ” အင်း အဲဒါတော့ အဘလည်း ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်ကွယ်၊ အဘလည်း စစ်ထဲစဝင်ကာစ က အဲလိုပဲ သားပြစ် မယားပြစ် ရှေ့တန်းထွက်ကြရတာ၊ နိုင်ငံတော်က ပေးအပ်လာတော့လည်း မလွှဲမရှောင်သာဘူးပေါ့ကွယ်” ” ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် အဘရယ်၊ ဒါပေမဲ့ တချို့တွေကျတော့လည်း အိုးနဲ့အိမ်နဲ့ မကွာပဲ နိုင်ငံတော်အတွက် လုပ်နေကြရတာပဲလေ၊

အဘ ကြည့်ရှုလုပ်ပေးနိုင်မယ် ထင်လို့ပါ၊ သမိးကို သနားရင် လုပ် ပေးပါလား အဘရယ်နော်နော်” ကောင်မလေးက လည်း အလာကြီးပဲ၊ အဟီး ကျူပ်ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ် ကျူပ်ဘေးမှာ လာကပ်ထိုင်လိုက် ပြီး ကျူပ်လက်မောင်းတွေကို သူ့လက်နုနုလေး နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လာချွဲတာ ဆိုတော့ ကျူပ်လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်က ဒေါင်ကနဲ မာတက်လာ တာပေါ့။ အဟင်းဟင်း သူက အဲလောက်လေး ပေးပြိးတော့ လိုချင်တာ ရမယ်များမှတ်နေတယ်။ ကျူပ်တို့က အံတိုနေပြီ၊ ဒါမျိုးတွေ ဟဲဟဲ။

” အင်းပါသမီးရယ်၊ သမီးကို မြင်မြင်ချင်းကတဲက အဘက သမီးလေးလို ချစ်တာ၊ မွေးစားချင်စိတ်တောင်ပေါက်တာ။ ဒါပေမဲ့ အဘလည်း အထက်က အမိန့်ကို နာခံရတာပဲမဟုတ်လားသမီးရယ်၊ ဒီတခါ၊ ရုံးချူပ်သွားရင် အဘ ပြောပေးကြည့်ပါအုန်းမယ်” ” လုပ်ပေးပါအဘရယ်၊ သမီး က အဖေအမေပြစ် ပြီး ယောက်ျားနောက်လိုက်လာရတာ၊ ယောက်ျားက မရှိတော့ အထီးကျန်နေရတာပါ။

အဟင့်ဟင့်” လာပြီလာပြီ မိန်းမတို့ရဲ့ လက်နက်၊ မျက်ရည်စက် တွေ နဲ့ ကျူပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးလာပြီ။ ကျူပ်ကလည်း ဒါမျိုးစောင့်နေတာမဟုတ်လား။ တဖက်က သူပုခုံးလေး ထိန်းပေးလိုက်ပြီး နောက်တဖက်က ခါးလေး ပေါ် ချက်ချင်းရောက်သွားတယ်။ သိတယ်မလား ဟဲဟဲ လက်ယဉ်တယ်ဆိုတာ။ ” အင်း ပါသမီးရယ် အဘ တတ်နိုင်သလောက်တော့ လုပ်ပေးမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အဲလိုမျိုးတွေက နည်းနည်းတော့ စွန့်စားရတယ် သမီးရဲ့၊ သူများတွေ တိုင်တာတောတာနဲ့ ဆို အဘ အလုပ်လည်းထိခိုက်နိုင်တယ်လေ။”

” အီးးးး..ရွှတ်.. အဘ ရယ်၊ ကိုအတွက် အဆင်ပြေမယ်ဆို ရင် သမီးဘာပဲ လုပ်ပေးရလုပ်ပေးရပါ။” ” တကယ်ပြောတာလား သမီးရယ်” ကျူပ်က ပြော လည်းပြော သူ့ခါးလေးကို ဖက်ထားတဲ့လက်က လည်း သူဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေက တဆင့်အပေါ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးပေါ် ခပ်ဖွဖွ လေး အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီလေ။ အဲလောက် ဂွင်ရောက်နေမှတော့ ငါးကြော်မကြိုက်တဲ့ ကြောင်မိုက်ကြီးဖြစ်သွားမှာပေါ့။

ကျူပ်လက်တွေက သူ့နို့အုံလေးတွေကို အကျႌပေါ်ကနေ ဖွဖွလေး ဖိပြီးနှယ်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ ငိုရှိုက်သံလေး ရပ်သွားတယ်ဗျ။ မျက်နှာကိုတော့ ကျူပ် ရင်ဘတ်မှာ အပ်ပြီး ငုံ့နေတယ်။ အစဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ မျက်နှာပူ မှာပေါ့လေ။ ကျူပ်လက်ဖဝါးနှစ်ခုလုံးက သူ့ရင်သားနှစ်ခုစလုံးကို အကျႌပေါ်ကနေ နည်းနည်းဖိပြီးဆုပ်နှယ်လိုက်တော့မှ အသံလေးထွက်လာတယ်။ ” အဘ သမီးအကျႌတွေ ကျေကုန်လိမ့်မယ်တဲ့”

” အင်းအင်း အဘ သမီးအကျႌချွတ် လိုက်မယ်နော် “ ဆိုတော့၊ ” အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ဖြစ်ပါ့မလားအဘရယ်” တဲ့။ ” ဖြစ်ပါတယ်သမီးရဲ့ ဟိုကောင်တွေ တံခါးဝမှာ စောင့်ခိုင်းထားတယ်၊ ဘယ်သူမှ မဝင်လာရဲပါဘူး” ဆိုပြီး သူ့နောက်ကျောက ဇစ် ကိုပဲ အသာဆွဲချပြီးဖွင့်လိုက်တယ်။ သူက ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ ငုံ့တိုးနေတာနဲ့ အဲလို အနောက်ဘက်က ဇစ်အ ကျႌ မျိုးနဲ့ကတော့ ကွက်တိပဲ။ ဖွေးကနဲ့ပေါ်လာတဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်က ဘရာဇီယာ အသားရောင်ကလေးရဲ့ ဂျိတ်တွေပါ တခါထဲ ဖြုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။

အဲတော့မှ ချောင်သွားတဲ့ ဘရာဇီယာအောက်က လက်ဝင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိတော့တယ်။ ကျူပ်လီးကြီးကတော့ အတော့ကို မာ တောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ သူကလည်း ကျူပ်ကျောပြင်ကြီးကို ကုန်းဖက်လို့ သူ့လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်နေတယ်။ အင်း လေ ယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေရ တော့လည်း သူ့ခမျာ ဆာနေရှာမပေါ့။ ကောင်မလေး ရဲ့ နို့လုံးလေးတွေက အနေတော်ပဲ သိပ်မကြီး သိပ်မသေးလေး၊ တွေ။

ယောက်ျားရထားတာလည်း သိပ် မကြာသေးလို့ထင်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း သိပ်မကြီးဘူး၊ အခုစိတ်ထပြီးတော့ မာတောင်နေတာတောင်သေးသေးလေးတွေ။ ကျူပ်လက်မ လက်ညိုးနဲ့ ညှပ်ပြီးလိမ့်လိုက်တော့ ကောင်မလေး တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အဟီးး။ ကျူပ်လည်း နို့တွေ အားရအောင် ဆုပ်ကိုင်နှယ်ပြီးမှ သူ့လက်မောင်း နှစ်ဘက်က ကိုင်ပြီး။

” ကဲကဲ သမီး ဒီရှေ့မှာ ခနလေးထိုင်” ကျူပ်ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့အကျႌနဲ့ ဘာရာဇီယာကို အောက်ခြေကနေကိုင်ပြီး မချွတ်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေး လက်မြှောက်ပေးတယ်၊ ခုတော့ ကျူပ်ရှေ့ မှာ အပေါ်ပိုင်း ဘလာနဲ့ ငုတ်တုတ်လေး ဖြစ်သွားမှ ကျူပ်လည်း ပုဆိုးဖြည် ချလိုက်တယ်။ ပြောင်ကြီးက တော့ ဒေါင်ကနဲ ပေါ့။ ကျူပ်ရဲ့ စံချိန်မှီ ဒုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကောင်မလေး မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြစ်သွားလေရဲ့။

ကျူပ်က သူ့ရဲ့ ခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ဆွဲယူလာတော့ ကျူပ်ကောင်ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ ခေါင်းတယမ်းယမ်းနဲ့ပေါ့။ သူလေးကလည်းသိရှာပါတယ်။ နူတ်ခမ်းနုနု လှလှလေး နှစ်ချပ်ပွင့်ဟလာတယ်။ ကျူပ်လည်း ဆိုဖာ အနားစောင်းကို ဖင်နည်းနည်းရွေ့ပြီးတိုးလိုက်တော့ ဒစ်ထိပ်ဖူးက သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ထိုးမိသွား တယ်။ သူက ခေါင်းလေးကို အသာငုံ့ပြီး ပြောင်ကြီးထိပ်ဖူးကို အသာလေးငုံခဲလိုက်တယ်။

အား၊ နွေးပြီးတော့ အိနု နေတာပဲ။ သူက သူ့နူတ်ခမ်းလွှာအစုံနဲ့ ကျူပ်လိင်ချောင်းကြီးကို ဖွဖွလေး ဖိညှပ်လိုက်ပြီးအသာလေးစုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ လှုပ်ရှားပေးတော့တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ပုလွေဗျာ။ ကျူပ်လက်တွေက သူ့ဆံပင်တွေကြားထဲထိုးဖွကစားရင်း လိင်တန်ကြီးပေါ်က အရသာတွေကို မျက်စေ့မှိတ်ဇိမ်ခံမိနေတော့တယ်။မာတော့ ကိုယ့် ကိုယ်ကိုတောင် အံဩမိပါရဲ့။ ငါ့ကို အညှာလွယ်ပြီး ရွနေတဲ့ ကောင်မလို့များထင်သွားမလား တောင် စိုးရိမ်မိတယ်။

တကယ်ကတော့ မိန်းမ တို့ တပ်အပ်တဲ့ ပညာနဲ့ အိစိကလီ၊ ဟိုပုတ်ဒီပုတ်လောက်လေးလုပ်၊ အဖိုးကြီးကို နည်းနည်းပါးပါး လေး ညှလိုက်ရင် လိုချင်တာ ရမှာပဲလို့ တွက်ထားတာ အခုတော့ သူ့လီး တောင် ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေရပါပြီကော။ အဘ မျက်လုံးတွေကလည်း တော်တော်တော့ အားကောင်းတယ် ပြောရမယ်၊ မာ့ကို စူးစူးရှရှ ကြည့်နေက ထဲက မာ့ရင့်ထဲမှာ တမျိုးကြီး။

ကိုက ရှေ့တန်းထွက်သွားလို့ မာ့မှာ ပြတ်လတ်နေရတာက လည်းကြာလှပြီမလား။ အင်း ပြီးတော့ ပြောရအုန်းမယ်၊ ကို ရှေ့တန်းထွက်သွားလို့ မာက ငတ်မွတ်လို့ တခါတခါ ကိုယ့်လက်နဲ့ စိတ်ဖြည်ဖျောက်မိ တဲ့ အခါမှာလည်း ကို့ ကို မတွေးမိဘူး၊ ခစ်ခစ်။ မာ့ စိတ်ထဲ ပေါ်လာ တာက ဦးငယ်လေ။ မာ့ဘဝမှာ ပထမဆုံး လိင်ကိစ္စ အရသာကို ပေးသွားပြီး ပန်းဦးချွေသွားတဲ့ ဦးငယ်။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်ဆံတတ်တဲ့ ဦး ငယ်ကို ပဲ သွားသတိယနေမိတယ်။

အဲတော့ အခု အဘကလည်း ဦးငယ်လိုမျိုး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဆိုတော့၊ အဟိ။ အဘကတော့ ဦးငယ်ထက်တောင်ကြီးအုန်းမယ်ထင်တယ် အသက်ပြောတာ။ ပြောင်ကြီးကတော့ သိပ်မကွာပါ ဘူး။ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ အဘက လက်ဆွဲပြီး သူ့ရှေ့ မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့လည်း မာ မငြင်းမိဘူး။

မာ့မျက်နှာရှေ့ တယမ်းယမ်းနဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးက လည်း မာ့ ကို လာစုပ်ပါတော့လို့ ပြောနေသလိုပဲ။ မာ့နူတ်ခမ်း တွေ အလိုလို ပွင့်သွားခဲ့ရပြီ။ ခွင့်လွှတ်ပါကို ရယ်။ ကို့အတွက်ပါ၊ ( ခစ်ခစ်၊ အဲလိုလေး လှည့်တွေးလိုက်တော့လည်း နည်းနည်း အပြစ်ကင်းသွားသလိုပဲ )။ ပါးစပ်ထဲရောက်လာပြီးမှ တော့ တတ်တဲ့ပညာမနေသာ ဆိုသလိုပဲ မာ့ပုလွေအစွမ်းကို ရှိသမျှထုတ်ပြလိုက်မိတော့တယ်။

” အား ကောင်းလိုက်တာ သမီး ရယ်၊ ဘယ်ကနေများ တတ်ထားတာလဲ၊ အီးးးးးး၊ ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..” အဘ စိတ်တောင်မထိန်းနိုင်ပဲ သူ့ဖင်ကြီးကြွပြီး ကော့ထိုးလိုက်တာ မာ့ အာဂေါင် တောင်သွားထောက်မိပြီး ပျို့ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ ” အို့ ဆောရီး ဆောရီး သမီးရယ်။ ကဲကဲ ခနထပါအုန်း ပထမဆုံးအခါတော့ အဘ လွယ်လွယ်မပြီးချင် သေးဘူး” ” အို.. အဘကလဲ..” မာက အထလိုက်မှာ မာ့ထမိန်ကို ဗြုံးကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ မာ ရုတ်တရက် ရှက်သွားပြီး အလန့်တကြား အော်လိုက်မိတယ်။

” အဘရယ် ဧည့်ခန်းကြီးမှာ” ” သမီးကလည်း ဘယ်သူမှ ဝင်မလာရဲပါဘူး ဆိုတာကွာ ဟဲဟဲ သမီး ပေါင်လုံးလေးတွေက လှလိုက်တာ ကွာ” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မာ့ ပင်တီကို ပါဆွဲချွတ်တယ်၊ ရှက်လိုက်တာရှင် ကျမ ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ စိုရွဲနေတာ သူတွေ့သွားပြီပေါ့။ ” လာပါအုန်း၊ ရှေ့နား တိုးပါအုန်းကွ” မတ်တတ်ရပ်လျှက်ဖြစ်နေတဲ့ မာ့ကို အဘက ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုင်ပြီးသူ့ဆီ ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ သူက ဆိုဖာမှာ ရှေ့တိုးထိုင်နေတာမို့ မာ့စောက် ဖုတ်ကြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာနဲ့က ကွက်တိပါပဲရှင်။ ဟင်၊ အဘက ငုံ့ပြီး မာ့ ပိပိလေးကို အားရပါးရရက်ပါလေရောရှင်။

နောက်တော့ သူ့လျှာထိပ်ကြီးနဲ့ မာ့ စောက် စေ့လေးကို အတင်းတတွတ်တွတ်နဲ့ ထိုးနေတော့ မာ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လို့ ဒူးခွေမကျသွားအောင် သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းထားလိုက်ရပါတယ် ရှင်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေကလည်း မာ့ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေတယ်လေ။ သူက မာ့ပိပိလေးကို ရက်နေရင်းက သူ့လက်ချောင်းတချောင်းကို တံတွေး စွတ်လိုက်ပြီး မဖင်ပေါက်လေးကို လည်းလာဆွနေတယ်။ သူ့လျှာထိပ်က မာ့အစေ့လေးကို အစွမ်းကုန်ဆော့ကစားနေတော့ မာ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး အဘ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ဆွဲပြီး အကြောတွေ တဆပ်ဆပ်တုန်လို့ အရသာ ထွတ်ထိပ်ရောက်သွားရတော့တယ်။

မာပြီးသွားမှန်းလည်း အဘက သိပါတယ်။ မာ့ ကို ဘာဂျာပေးနေရာကနေ သူ့ပါးစပ်ကို ခွာလိုက်တယ်။ မာ့ကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ဖို့ လက်နဲ့ ပုတ်ပြလိုက်တယ်။ မာလည်းမောမောနဲ့ သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်လိုက် တယ်။ အဲတော့မှ သူက မာ့အကျႌနဲ့ ဘရာဇီယာကို ချွတ်ပါတော့တယ်။ခုတော့ မာ တယောက် အဘ ဧည့်ခန်းမှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဝတ်စုံနဲ့ အဘပေါင် ပေါ်ထိုင်ရင်သားဖြစ်နေရပါပေါ့လား။

အဲတော့မှ အဘက မာ့နို့တွေကို ခလေးလေး လို စို့တော့တာပါပဲ။အင့် ယားလိုက်တာရှင်။ သူ့ နူတ်ခမ်းမွှေးတွေကလည်း ခြစ်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာ့ နို့သီး ခေါင်းလေးတွေက အရမ်းကို အထိမခံဘူးရှင့်၊ နို့သီးခေါင်းကို ကလိခံလိုက်ရတာနဲ့ မာ့တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးရော။ ခုလည်း မာ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဟိုဟာ လေးထဲမှာ အရမ်းကို လိုနေပြီ တခုခုတော့ထည့်မှ ရတော့မယ်။

အဘကလည်းကျွမ်းပါတယ်အဲ့ဒါ မျိုးကတော့ သူက မခါးလေးကို ကိုင်ပြီးထခိုင်းလိုက် တယ်၊ သူကလည်း ထရပ်လိုက်ပြီးတော့ မာ့လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ဆိုဖာလက်ရမ်းကို ထောက်ခိုင်းပါတယ် အဲလောက်ဆို မာသိပါပြီး မာ့ကို ကုန်းခိုင်းနေ တာကို။ မာလဲ ခါးလေးလေးညွှတ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တော့တယ်။ အဘက နောက်ကနေပြီး မာ့အဖုတ်လေးထဲ သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကို တေ့ပြီး စသွင်းပါ တယ်။ မာ့ ပိပိလေးမှာ အရည်တွေက စိုရွဲနေတော့ အဘဟာကြီးက တင်းတင်း စေးစေးလေးနဲ့ ဝင်လာပါတယ်။ အားရပါးရပါပဲ၊ မာ့ဟာလေးထဲ ပြည့်ကျပ် သွားသလိုပဲ။

” အဘရယ် ဖြစ်ပါ့မလား၊ အရမ်းကျပ်နေတယ်နော်၊ မာကြောက်တယ်” မာလည်း နည်းနည်းတော့ ညှလိုက်ပါတယ်။ တကယ်လည်း နည်းနည်းတော့ ကြောက်နေပါတယ်၊ တော်ကြာကွဲပြဲသွားရင်၊ ဆေးခန်းသွားရမှာ ရှက်စရာကြီးလေ။ ” အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ် စေးကျပ်နေတာပဲ၊ ဒါမျိုးမလိုး ရတာကြာပြီကွာ” “အို့.. အိ..” အဘက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဖိထိုးသွင်းထည့်လိုက်တာ မာ့ရင်ထဲတောင်အောင့်သလိုဖြစ်သွားတယ်ရှင့်။

ဒါပေမဲ့ အဘက ဇိမ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲထုတ်။ ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းနဲ့ ဆိုတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပါတယ်။ မာ အသားကျသွားပြီ ဆိုတာသိတာနဲ့ အဘက အရှိန် တက်လာပါတယ်။ သူ့ ဟာကြီးကလည်း မာလိုက်တာ သံချောင်းကြီးကျနေတာပါပဲရှင်။ မာ့ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ဖိပွတ်ဆွဲနေတာ၊ မာ့အယားတွေကို ဖြည်ဖျောက်ပေးနိုင်တာမို့။ မာ့အတွက်လည်း အရမ်းကို ကောင်းနေပါတယ်။ မာ့ ပိပိလေးထဲ ဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့ လီးသုံးချောင်းက တချောင်းကို အရသာတမျိုး စီကောင်းတာပါပဲရှင်။ အခု အဘကတော့ တော်တော်ကျွမ်းတာမို့ မာ့လက်သည်းတွေက ဆိုဖာအသားကို ကုတ်ခြစ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေမိပါ တော့တယ်ရှင်။

” ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..” “အာ့…အိ..အီး..” မာ့အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလို့ ပေါင်သားတွေကို ကျုံ့လိုက်မိချိန်မှာပဲ အဘ လိင်တန်ကြီးထဲက အရည်ပူတွေကလည်း မာ့ ပိပိလေးထဲကို ဖြန်းထည့်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ အား။ မာ တော့ လာရင်းကိစ္စ တောင်မေ့နေပါပေါ့လား။ ” ကောင်းလိုက် တာ ခလေးရယ်။ ဒီလို စောက်ဖုတ်မျိုးမလိုးရတာ ကြာလှပြီ” အဘရဲ့ ဖရုသဝါစာ စကားလုံးတွေက မာ့ နားထဲမှာ တမျိုးကြီးလိုပဲ။

ရှက်သလိုလို၊ တဏှာ စိတ်ပဲ ထလာသလိုလို။ ဘာမှန်းတော့ မသိပါဘူးရှင်။ အတွေ့အကြုံ တမျိုးပေါ့နော်။မာ အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်တော့ အဘ ရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာ ရဲဘော်လေးက ကား နဲ့ လိုက်ပို့ပေးလို့ပဲ၊ နို့မို့ဆိုရင် လမ်းလျှောက်ရတာတောင် တမျိုးကြီးဖြစ်နေမှာ။ အဘ ရဲ့ သန်စွမ်းမှုက တော့ အံ့ဩစရာပါပဲ။ မာ့ကို သုံးချီ တိတိ လိုးလိုက်တဲ့ အပြင်၊ သူပြန်မတောင်ခင်စပ်ကြားတွေမှာ လက်ချောင်းနဲ့ထိုးဆော့တာရော၊ ဘာဂျာမှုတ်တာရောနဲ့ အနားကို မပေးတာ၊ မာ့မင်္ဂလာဦးညကထက်တောင် ပိုဆိုးသေးတယ်။

မာလည်းမကောင်းဘူးလား ဆိုတော့ ကောင်းတာပေါ့။ မာလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အခုမှ ပဲ အဲဒီကိစ္စကို တပ်မက်မောသူပါလားဆိုတာကို ဝန်ခံရတော့မှာပဲ၊ အရင်တုန်းကတော့ ကိုယ်က သိပ်စိတ်ပါလို့မဟုတ်ဘူး၊ သူများက အတင်းအကြပ်စလို့ ပဲလို့ထင်ခဲ့တာ၊ တကယ်တော့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က မက်မက်မောမောကို ကြိုက်နှစ်သက်တာပါလား။

နောက်ပိုင်းကျတော့လည်း အဘ က ကားလွတ်ပြီး လာခေါ်ရင် လိုက်သွားမိတာပဲ။ အဲဒါကလည်း တလမှ တခါလောက်ပါ။ သူ့ အိမ်မှာ သူတယောက်ထည်း ကျန်ခဲ့တဲ့ အချိန်မျိုးကျမှပါ။ တခါ ဆိုလည်း တခါ၊ တန်အောင်ကို လုပ်တာရှင့်။ မာလည်း မကြိုက်ဘူးလား ဆိုတော့ ကြိုက်ပါတယ်။ ခစ် ခစ်၊ ကို နောက်တန်း မှာပဲ နေရဖို့ ဆိုတာလည်း ပါနေတော့ ခဲတလုံးနဲ့ ငှက်နှစ်ကောင်ပေါ့နော်။

ဒီကြားထဲမှာ ဦးငယ်ရဲ့ သား မောင်မျိုးက မာအခုနေတဲ့ တပ်က မြို့ မှာရှိတဲ့ ကောလိပ်ကို လာတက်မယ်ဆိုတော့၊ မာ့အိမ်မှာပဲ နေပြီးတက်ဖို့ ပြောလိုက်တော့၊ မောင်မျိုးတယောက်ရောက်လာတော့တာပေါ့။ မောင်မျိုးက အခုတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ တကယ့်ကို ယောက်ျားကြီးတယောက် လိုဖြစ်နေပြီလေ။ တပ်ထဲမှာတော့ မာ့ မောင်တဝမ်းကွဲ ဆိုတော့ အဆင်ပြေ တယ်လေ။

တပ်ဝန်းထဲက ကောင်မတွေကတော့လေ သိတယ်မဟုတ်လား၊ နောက်သလိုပြောင်သလိုနဲ့ မတော်လိုက်ရတဲ့ ယောင်းမ ဘာညာနဲ့ လူကို လာ လုပ်နေကြသေးတယ်။ သူတို့မှာလည်း ယောက်ျား တွေရှိရဲ့သားနဲ့၊ အဟင်းဟင်း။ မောင်မျိုး အိမ်မှာရောက်လာပြီး အိမ်မှာနေတဲ့ အခါ စွတ်ကျယ်လက်ပြတ် နဲ့ အိမ်အလုပ်တွေ ဝိုင်းကူလုပ်တော့ သူ့ရဲ့ လက်မောင်းရင်အုပ်တွေ တောင့်တင်းမာကျော နေတာတွေ တွေ့ရတော့မာ့ရင်ထဲ တမျိုးလေးတော့ ဖြစ်မိသား။

သူ တို့အိမ်မှာနေခဲ့ရစဉ်တုန်းက ညဘက်တွေကို သွားတွေးမိတယ်။ မာဦးငယ်နဲ့ မဖြစ်ခင်တုန်းက သူ့အိပ်ယာထဲ အိပ်ပျော်ချင်ရောင်ဆောင်နေတုန်း သူ့ဟာလေး နဲ့ မာ့ဖင်ကြားလာလာပွတ်တာကို သတိယမိသေးတယ်။ အဟီး။ သူအခုရော မာ့အပေါ်မှာ အဲဒီစိတ်တွေ ရှိနေသေးလားမသိဘူး။

ဒီလို နဲ့ ကျောင်းပိတ်တဲ့ တနေ့ မှာ မာနဲ့ မောင်မျိုးတို့ အိမ်မှာ နေ့လည်စာစားပြီးလို့ မီးဖိုထဲ သိမ်းဆည်း ပုဂံဆေး လုပ်နေကြတုန်း ကုလားထိုင်ခြေထောက်နဲ့ မာ့ ခြေသန်းလေး သွားတိုက်မိတာ၊ နာလိုက်တာရှင်၊ မာအသံအကျယ်ကြီးကို အော်လိုက်မိတယ်၊ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မာမရှည်တရှည်လေး ထားထားတဲ့ ခြေသည်းလေးလှန်သွားတာ သွေးတွေလည်းထွက်လာတော့ အဲဒီနေရာမှာပဲ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။

မောင်မျိုးလည်း ပြာယာခပ်သွားတာပေါ့။ ဂွမ်းတွေယူလာပြီးသွေးတိတ်အောင်ဖိတယ်၊ မာ့ခြေသည်းလေးက အထိမခံနိုင်လို့ သူ့လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ ” မမ ခနလေး ကျနော် အရက်ပျံနဲ့ နည်းနည်း သန့်ပြီးသွေးတွေ သုတ်ပေးမယ် တော်ကြာ ပြည်လိုက်လာမှာစိုးလို့” ” အား….နာတယ်ကွာ မောင်မျိုး၊ ငါ ကြောက်တယ်ဟ အရမ်းမ လုပ်နဲ့ဟာ” “ဟုတ်ကဲ့ပါမမ ရဲ့၊ ကဲနာရင်ပြော” မာ မီးဖိုကြမ်းပြင်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်နေရင်းက တညီးညီး တညူညူ ဖြင့် မောင်မျိုး အနာကို သန့်စင်ပေး၊ ပတ်တီးစီးပေးတာ ခံရင်းက အနာသက်သာလာပါတယ်။

မောင်မျိုးအဲလိုလုပ်ပေးနေတာကိုလည်း ဇိမ်တွေ့နေသလိုပဲ၊ ခစ်ခစ်။ ” ဟဲ့ ဟဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ နင်ခါးနာ အုန်းမယ်” ပတ်တီးစီးပြီးသွားတော့ မောင်မျိုးတယောက် မပြောမဆိုနဲ့ မာ့ကို ကျောနဲ့ ဒူခေါက်ကွေးကနေ မ ချီလိုက်လို့ မာ အလန့်တကြားအော်မိတာပါ။ အောက်ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ မာ့လက်တွေကလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကို တွယ်ထားမိတယ်။ သူကတော့ ပြုံးပြီး မာ့ကို မာတို့ အခန်းထဲ သယ်သွားပါတယ်။ မာ့ကို ကု တင်ပေါ်အသာလှဲချပေးလိုက်တော့ မာ့ပေါင်တန်တွေက သူပုဆိုးအောက်က မာတောင်တောင်ကောင်ကြီး နဲ့ ပွတ်မိသွားပါတယ်။

မာ့ ကိုယ်ထဲ လျှတ်စစ် ဖြတ်စီးသွားသလိုပဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ မောင်မျိုးမျက်နှာကလည်း တမျိုးဖြစ်သွားပါတယ်။ မာ့ကိုယ်လုံးက အိပ်ယာပေါ်ကျသွားပေမဲ့ မာ့လက်တွေက မောင် မျိုးရဲ့ လည်ကုတ်မှာ တွဲခိုနေတုန်း။ မာ ကိုယ်နိူက် က ဘာကြောင့်မှန်းမသိမလွှတ်မိတာ။ မာ့ခေါင်းနဲ့ ခေါင်းအုံးနဲ့ ထိမိတဲ့အချိန်၊ မောင်မျိုးရဲ့ မျက်နှာက မာ့ မျက်နှာနဲ့ အရမ်းကို နီးကပ်နေတယ်လေ။ မာတို့ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်လုံးချင်းအကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။

မောင်မျိုးရဲ့ မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း မာ့မျက်နှာဆီကို တိုးကပ်လိုက်တော့ မာ့မျက်လုံးတွေကို ပိတ်လိုက်မိတယ်။ ဘာလာတော့မယ်ဆိုတာသိနေတဲ့ မာ့နူတ် ခမ်းတွေက ပွင့်အာသွားတယ်။ ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ မောင်မျိုး နူတ်ခမ်းအစုံက မာ့နူတ်ခမ်းသားလေးတွေပေါ်လာဖိကပ်ပြီလေ။ မာ့အသွေးအသားတွေ က လည်း နွေးထွေးလာပြီလေ။ ကျနော် ဘယ်လိုမှ စိတ်ကို ထိန်းလို့မရတော့ဘူးဗျာ။

တကယ်တမ်းကတော့ မမမာ တို့ အိမ်မှာ လာနေကထဲက ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ပေါ်မလားလို့ အတွေးနဲ့ တချိန်လုံးစိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရတာ၊ အခုအချိန်မှ မလှုပ်ရှားရင် ဘယ်တော့မှ အခွင့်အရေးပေါ်မယ်ဆိုတာ မသိနိုင်တော့ဘူးလေ။ ကျ နော် ဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝထဲက မမမာ ကျနော့်အိပ်ယာထဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ ညမျိုးမှာ ကျနော် အနောက်က သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ကျနော့်ညီလေး ထည့်ပြီး ညှောင့်ခဲ့ရတာ ကို တချိန်လုံးစိတ်ထဲ စွဲနေခဲ့ရတာပေါ့။

အတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ စဉ်တုန်းက တော့ မမမာတကယ် အိပ်ပျော်နေတယ်၊ ကိုယ်လုပ်တာကို ဘာမှ မသိဘူးလို့ထင်ခဲ့မိတာပေါ့။ နောက်ပိုင်း အတွေ့အကြုံလေး နည်းနည်းရလာတော့မှ အဲဒီတုန်းက မမမာ အိပ်ပျော်နေတယ် ဆိုဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာကို သိလာခဲ့ရတယ်။ အဲဒီတုန်းက အခွင့်အရေးက တလက်မလောက် အလိုမှာရှိနေတာကို အသုံးမချလိုက်ရဘူး၊ နောင်တတွေ တစိမ့်စိမ့်ရနေတာ။

နောက်ပိုင်းရီးစားတွေရ၊ ဆော်တွေ ဖြုတ်ရတဲ့ အချိန်ကျမှ တစိမ့်စိမ့်တွေးရင်း နှမြောနေမိတာ။ မမမာရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ ဂျောကြီး ပေါင်တန်ကြီးတွေကို မှန်းမှန်းပြီးထုခဲ့ ရပေါင်းမနည်းတော့ဘူးလေ။ အခု ယောက်ျား ရပြီးမှ ပိုပြီးတောင့်လာသလိုပဲ ဗိုလ်ကြီးကတော် ကျောင်းဆရာမ ဆိုတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာ နဲ့ လိုက်ဖက်ပါပေ့။

မမမာရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းသွားပြီး ပါးလျလျ နူတ်ခမ်းလွှာလေးတွေက နှင်းဆီပန်းပွင့်ဖတ်ကလေးတွေ လိုပွင့်ဟလာတော့ ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ အလိုလိုဖိကပ်ပြီး စုပ်လိုက်မိတယ်။ စိုစွတ်ပျော့ပျောင်းလှတဲ့ နူတ်ခမ်းလေးတွေက ချိုမြိန်လိုက်တာ။ ကျနော့်လက်တွေက မမမာရဲ့ ရင်သားတွေကို အကျႌ ပေါ်ကပဲ အသာအုပ်ကိုင်ပြီး ဖျစ်ညှစ်မိတယ်။

မမမာ ရဲ့ နူတ်ခမ်းက အင့်သံလေးထွက်လာတယ်။ ကျနော့်လည်ဂုတ်ကိုလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ မသိမသာလေး ဆွဲထားသလိုပဲ။ မမမာ နူတ်ခမ်းတွေကို အားရအောင်စုပ်ပြိးတော့ အသက်ရှုဖို့ ခနခွာလိုက်တော့။ ” မောင်မျိုး၊ တို့ တွေ မလုပ်သင့်ဘူးထင်တယ်နော်” ” အင် ဘာလို့လဲ မမမာရယ်၊ “ ” တို့က မောင်နှမ တွေလေ၊ နောက် တို့က အိမ်ထောင်နဲ့” ” မောင်နှမက အဝေးကြီးပါ မမမာရယ်။

နောက်ပြီးတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်ရောက်ပြီးသူတွေပဲလေ၊ လက်ထပ်စာချူပ်ဆိုတဲ့ စာရွက်လေးတခုထဲနဲ့ ကျနော်တို့ရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်တွေကို အဆုံးရှုံးခံလိုက်တော့ မှာလား” ” မမာ မသိဘူးကွာ၊ မလုပ်သင့်ဘူးလို့ ထင်မိတာပဲ” ” ဟင့်အင်း မမမာ၊ ကျနော့်ကို ခုချိန်မှာ ဗိုလ်ချူပ်မှုးကြီးလာတားတောင်မှ နောက်မဆုတ်တော့ ဘူး၊ ကျနော့်ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့နော်”

ကျနော်က ပါးစပ်ကသာ ခွင့်တောင်းနေတာ၊ လက်တလက်ကတော့ မမမာရဲ့ ထမိန်ကို ဖြည်ပြီး သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ သားရည်မြော့ကြိုုးအောက် လက်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းနေပြီ၊ မမမာက ပါးစပ်ကသာ ဟင့်အင်းလုပ်နေတာ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံး ကတော့ ဖောင်းကြွပြီး အရည်တွေ ရွဲလို့ပါလား။ ကျနော့်လက်ချောင်းလေးက အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ခြေလိုက်တော့

” အွန့်. အို မောင်မျိုးရယ်၊ မမ ကိုဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ” မမမာ လို အိမ်ထောင်သည် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသူတွေက အဲလိုပြောလာတော့၊ မူလကျီ ဆိုတာ အသိသာကြီးပဲလေ။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးက ကျနော့်လက်ဖျံကို လိမ်ညှပ်လိုက်ပြီး သူ့လက်သည်းတွေက ကျနော့်ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်လိုက်ကတဲက သူတော်တော်ကို ရွနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရပြီလေ။ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က ကျနော့်လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ထမိန်ရော အတွင်းခံဘောင်းဘီ ရောကို ဆွဲပြီးတော့ ချွတ်ချပြစ်လိုက်တော့တယ်။

” အို့ .. မောင်မျိုး အိမ်ရှေ့တံခါးကြီးပိတ်ထားရဲ့လား မတော်တဆလူဝင်လာအုန်းမယ်၊” ” ဟုတ်ကဲ့ မမမာ ကျနော်သွားပိတ်လိုက်မယ်၊ ခနလေးနော်” သူ့ပေါင်ကြားလေးကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ကာရင်း ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ မမမာကို ခနထားခဲ့ ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ကျနော်ကမန်းကတန်းထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ကလန့်ထိုးပိတ်ပြီးတော့ မှာ အခန်းထဲ ကမန်းကတန်းအပြေးလေး ဝင်လာမိ တယ်၊” မောင်မျိုးရယ်၊ မင်းမမ ကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ..အို..ဟင်းးး..” အခန်းတံခါးပိတ် အပြေးလေးဝင်လာတဲ့မောင်မျိုးတယောက်၊ မာ့ပေါင်နှစ်လုံး ကြား ခေါင်းအတင်းထိုးထည့်၊ မာ့ပျားအုံလေးကို လာပြီး ရက်တော့၊ မာ့ပျားရည်တွေလည်း တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျကုန်ရပြီလေ။

ဟင့် ကောင်ကလေးတောင် ဟိုးအရင်တုန်းကလို မနူမနပ်ကလေး မဟုတ်တော့ဘူး။ မာ့အရသာဖူးလေးကို သူ့လျှာထိတ်လေးနဲ့ တဆတ်ဆတ်ထိုးတော့ မာ့တကိုယ်လုံးကို တွန့်လိမ်နေ အောင်ခံစားရတယ်လေ။ မာ့ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို လိန်ကျစ်ဖို့ကျိုးစားတော့ မောင်မျိုးခေါင်းကို သွားညှပ်မိနေသလိုဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ ပေါင်ပြန်ကားပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ မောင်မျိုးက မာ့တင်သားတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီး နှစ်ခုနဲ့ ဆုပ်ညှစ်ပြီးတော့ သူ့လျှာနဲ့ ပိပိ လေး အတွင်းဝင်သလောက်ထိုး လိုက်၊ အရသာဖူးလေး ကိုထိပ်ကလေးနဲ့ ထိုးလိုက်၊ အမျိုးအမျိုးကို ကညှော့နေတော့တာပါပဲရှင်။

“မောင်မျိုးလာတော့ကွာ မမ မနေနိုင်တော့ဘူး “ မောင်မျိုးလက်ကို ဆွဲပြီး မာ့အပေါ်တက်လာဖို့ခေါ်လိုက်တော့တယ်။ မာ့ပိပိလေးထဲမှာ အရမ်းကို လိုချင် နေပြီလေ။ မောင်မျိုး မာ့အပေါ်မှာမှောက်ရက်တက်လာပြီး မာ့နူတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းတယ်။ မာ့ပိပိလေးရဲ့ အနံ့တောင်ရနေတယ်။ ဟွန့်။ အာ့တာလည်း တ မျိုး စိတ်ကို ကြွစေတာပဲလေ။ မောင်မျိုးရဲ့ ဒုတ်ချောင်းကြီးက မာ့ပေါင်ခွဆုံမှာ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ခစ်ခစ်။ မာလည်းလက်တဖက်နဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး ထိန်းလိုက်ရ တယ်။ အင်း အရွယ်ကတော့ စံချိန်မှီပဲ၊ သူ့အဖေလောက်တော့ ဖြစ်လာပြီပဲ။

ပူနွေးနွေးနဲ့ ထိပ်မှာ အရည်ချွဲချွဲလေးတွေတောင် ပေနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့ကောင် ကြီးကို မာ့ ပိပိအဝလေးကို လက်နဲ့ စမ်းပြီး တေ့ပေး လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလာတယ်။ အင်း။ တဝက်လောက်ဝင်လာတော့ မာ့လက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်၊ မာ့လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်က မောင်မျိုးရဲ့ ကျစ်လစ် မာကြောနေတဲ့ တင်ပါးတွေကို လှမ်းထိန်းကိုင်ထားမိတယ်။ “အား..ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်” နာလို့မဟုတ်ဘူးရှင့်၊ ကောင်းလို့ အသံထွက်ငြီးလိုက်မိတာပါ။

သူ့ကောင်ကြီးက မာ့ အတွင်းထဲကို စေးစေးပိုင်ပိုင်လေး ထိုးဝင်လာတော့ မာ့ အတွင်းနံရံတွေအကုန်လုံးကို ပွတ်တိုက်သွားတယ်လေ။ အကြောပေါင်းတထောင်စိမ့်တယ်ဆိုတာ အဲဒါမျိုးပဲ နေမှာပေါ့။ မာအဲဒီအရသာလေးကို မှေးပြီး ခံစားနေတုန်းမှာပဲ မာ့ဆီးခုံနဲ့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ ဖိကပ်မိသွားတော့တယ်။

မောင်မျိုးလေ မာ့ ဂျိုင်းအောက်ကနေ သူ့လက်တွေကို တဖက်တချက်လျိူု ထိုးထည့်ပြီး မာ့ပုခုံးတွေကို ဆွဲလို့၊ ဖင်ကို ကြွကြွပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်း တယ်၊ နောက်တော့မှ အရှိန်စယူပြီး အားမနာတမ်းဆောင့်တော့တာပဲ။ မာလည်း မာ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးနဲ့ သူ့ခါးကို ညှပ်ထားပြီး မာ့ခြေသလုံလေးတွေနဲ့ သူ့ ပေါင်ကို ချိတ်လို့ သူ့အဆောင့်မှာ ကိုယ့်ဆီကို ဆွဲဆွဲသွင်းပေးလိုက်တယ်။

အားကောင်းမောင်သန် မောင်မျိုးဆောင့်ချက်ကတော့ မာတို့ လင်မယားရဲ့ ကု တင်ကြီးတောင် တုန်ခါနေတော့ တာပဲ၊ မသိများမသိရင်တော့ သရဲခြောက်နေသလားတောင်ထင်ရမယ်နော်။ သရဲနီနီကြီး ကုတင်ကို စကောဝိုင်း ဖြစ်အောင် တွန်းနေသလိုပေါ့။ခစ်ခစ်။ မာတို့ နှစ်ယောက် အသံလေးတွေ တိုးတိုးလေး ကျိတ်ငြီးရင်း အားရပါးရ အချစ်တိုက်ပွဲ နွဲလိုက်ကြတာ၊ မာလည်း အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်ရော၊ မောင်မျိုးရဲ့ ကျောကုန်းကို ကုတ်ခြစ်ပြစ်လိုက်မိတော့တယ်။ မောင်မျိုးလည်း ဆတ်ကနဲ့တွန့်သွားပြီးမှ သူ့လရည်ပူနွေးနွေးတွေ ကို မာ့ကိုယ်ထဲမှာ တဆစ်ဆစ်ပန်းထုတ်နေ တော့တယ်။

အမလေး မပြီးနိုင်ဘူးရှင်၊ ဘယ်လောက်များအောင်းထားသလဲမသိဘူး၊ မာ့စိတ်ထဲ တဂါလံ လောက်တောင်ရှိမလားထင်မိတယ်။ မာတို့ နှစ်ယောက်တယောက်ကို တယောက်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေးဖက်ရင်း နားနေကြမိတယ်။ မောင်မျိုးရဲ့ ကောင် ကြီးနည်းနည်းလေးပျော့သွားတော့ မာ့ကိုယ်ထဲက အရည်တွေက ဖြည်းဖြည်းချင်းအပြင်ကို စီးကျလာတာခံစားလိုက်ရလို့။

” ဟဲ့ မောင်မျိုး မွေ့ယာပေါ်မှာကွက်ကုန်မယ် တခုခုပေးသုပ်လိုက်ရအောင်” ဆိုပြီးပြောမှ သူက မမှီမကန်းနဲ့ မာ့ထမိန်ကိုကောက်ပေးတယ်အဲဒါနဲ့ပိတ်ပြီး ကမန်းကတန်းထ ရတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး အိပ်ယာခင်းကလျှော်လို့ရသေးတယ် မွေ့ယာပေါ်ကျသွားရင် ကွက်ပြီးကျန်ခဲ့မှာ၊ ခစ်ခစ်။ မာလည်းပေါင်ခွဆုံကို ထမိန်နဲ့ပိတ်ပြီးမီးဖိုကအိမ်သာဘက်ကို အမြန်ပြေးရတော့တာပေါ့ရှင်။