စစ်ကိုင်းအိုး

ကျနော် ဇာတ်ကားကြည့်ရင်း ပျင်းလာတာနဲ့ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာတယ်။ ထွက်လာချင်းချင်းမှာပဲ ရုတ်တရက်ဆို ကျနော်ဟိုဘက်အဆောင်က ဘဲကြီး သူ့မိန်းမကို အော်ပြောသံကြားလိုက်တယ်။ ” မိန်းမရေ သွားပီနော် ဂရုစိုက်ဦး” ”အင်း ကိုစိုင်အောင်” ဒီလို ဟိုဘဲကြီး အိတ်လွယ်ပီးထွက်သွားတာ မြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့တာဝန်ကျနေတဲ့ရွာက ရေကို ကိုယ့်အဆောင်နဲ့ကိုယ်ချိုးတာ မဟုတ်ပါ။ ဒီတော့ ကျနော်အဆောင်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာ အများသုံးရေတွင်းရှိတယ်။ ဝန်ထမ်းတွေအတွက် သီးသန့်ထားတာလေ။ ဒီလိုနဲ့ရေချိုးဖို့ ကျနော်ထွက်လာတော့ တစ်ကိုယ်လုံးရေတွေစို ထမိန်အပါးလေးဝတ်ပီး အဝတ်လျှော်နေတဲ့ ဟိုဘက်အိမ်က အိမ်ထောင်လို့ အိမ်ပြောင်းလာခါစ ကျောင်းဆရာမ ဒေါ်စုမာကို ကျနော်မြင်လိုက်တယ်။

ခါတိုင်းလည်း မြင်နေကျဖြစ်ပေမယ့် ဇာတ်ကားကြည့်ပီးမှ လာတော့ အနည်းငယ် ထန်မိတာပေါ့။ ကျနော်လည်းအနီးကပ်မြင်ချင်တာနဲ့ ဆရာမရှေ့က ဖြတ်သွားလိုက်တယ်။ ဆရာမဆိုတော့ အသားကဖြူဖြူ အိမ်ထောင်ကျခါစဆိုတော့ တင်သားရင်သားလည်း ကျစ်တုန်းလစ်တုန်းဗျာ။ ကျနော့်ကိုမြင်တော့ “ကိုမျိုး ရေချိုးလာတာလား” လို့မေးတယ်လေ။ “ဟုတ်ဆရာမ ဒါနဲ့ စောနက ဆရာမ မစုမာယောက်ျား အထုတ်ဆွဲပြီး ဘယ်သွားမလို့ ထွက်သွားဒါလည်း” ကျနော်ခပ်ပါးပါးလေးမေးတော့ ”ဖားကန့်သွားမလို့တဲ့ အပိုဝင်ငွေရအောင်လို့တဲ့” “aww ကောင်းပါတယ်” ဒီ့နေ့က ရုံးပိတ်ရက်ဆိုတော့ အဆောင်မှာ သူတို့မိသားစုနဲ့ ကျနော်ပဲရှိတာ။

မစုမာယောက်ကျာ်းက အိမ်ဆောက်လက်သမား ဝန်ထမ်းမဟုတ်ပါဘူး။ ခုလည်း သူဖားကန့်သွားလိုက်တယ်။ သူကလေးက မူကြိုတက်တုန်းလေး။ “မစုမာ အ့ဆို ဒီညတစ်ယောက်တည်းပေါ့” “ဟုတယ် ကလေးနဲ့ ကျမနဲ့ပဲ” “အော ဟုသားပဲ ကလေးလည်းရှိသေးတာ” “ဒါနဲ့ဆရာကော ရုံးပိတ်ရက်အိမ်မပြန်ဘူးလား” “မပြန်ဖြစ်တော့ဘူး ဆရာမ ပျင်းလို့လေ” “အော” ဒီလိုနဲ့ ဆရာမ မစုမာရှေ့မှာ မစုမာကြည့်နေတုန်း ကျနော်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။ လီးအနည်းငယ်မာထားတော့ ကျနော့်အတွင်းခံက ဖောင်းနေတာပေါ့။ ကျနော်လည်း မရှက်သလို မသိသလိုနဲ့ သူ့ကိုဂရုမစိုက်သလိုပဲ ရေလောင်းချိုးနေတာ။

ကျနော်ဖောင်းဘီကလည်း ကြာလေဖောင်းလေပေါ့။ ခါတိုင်းဆို ကျနော်ပုဆိုးနဲ့ချိုးတာပါ။ ရေလောင်းပီး ယူနီဖောင်းလျှော်နေတယ်။ အချိန်ပိုကြာအောင်လို့ပါ။ ဆရာမလည်း ကျနော့်ကို ဂရုမစိုက်သလိုကြည့်ပါတယ်။ “အယ် ဆရာမျိုးမနက်က ဘာဟင်းစားလဲ” “မစားသေးဘူး တော်ကြာမှ မစုမာ အဆောင်နားလာစားမလို့ အခုက ကိုကျော်စိန်မရှိတော့ ကိုယ့်ဘာသာပဲ ပြန်စားတော့မယ်” “အော ဟင်းမချက်သေးဘူးလား လာစားပါ ဘာဖြစ်ပါဘူး” “ဒါမယ့် မကောင်းဘူးလေ” “အော ဘသူမှမပြောပါဘူး ဆရာမျိုးကလည်း” “အင်းပါ လာခဲ့မယ် ခနနေ” ဒီအချိန် မစုမာ အဝတ်လျှော်ပီး ထမိန်ပြင်တော့ သူမနို့နှစ်လုံးမှာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လိုက်တယ်။

ကျနော်ပုံမှန်မဟုတ်တော့ပဲ လီးမှာ အတော်လေးတောင်လာသည်။ ဆရာမတော့ ကျနော့်ဘက်မျက်နှာလွှဲပီး နေနေတာပေါ့။ အတော်ကြာတွင် မစုမာ သူမဆံပင်ကိုဖီးရင်း ခေါင်းလျှော်နေသည်။ ထိုချိန် ခေါင်းဖီးကျလို့ ကျနော့်ဖက် ဖင်ကုန်ပီးကောက်နေချိန် သူမရဲ့ ထမိန်အလွန်ပါးပီးရေစိုနေသောကြောင့် ဖင်သားဖြူဖွေးကို မြင်နေရတယ်။ သူမရေလောင်းပီး ဆပ်ပြာတိုက်နေချိန် ကျနော်အဝတ်လျှော်ရင်း သူမကိုခိုးကြည့်နေမိသည်။ ထိုချိန်သူမသည် သူမလက်ကျိုင်းကြားနဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ပွတ်ဆေးနေတယ်။ ထိုနောက် သူမအဖုတ်ကြားရှိ ထမိန်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပီး ပွတ်ဆေးနေသည်။

ကျနော်လည်း သေချာကြည့်ချင်ဒါနဲ့ ထိုင်နေရာက ထပီး အဝတ်အစားများပိုရေလောင်းနေတာ။ ထိုချိန်သူမ ကျနော့်ဆီလာပီး “ဆရာမျိုးရေ ပလပ် ငှားပါဦး ” “ဟုဆရာမ ယူလေ” သူမရောက်လာချိန် ကျနော်လည်း တမင်သူမမြင်အောင် ကျနော့်လီးကိုမာရုံမျှ တောင်ထားသည်။ သူမလည်း အသေချာပင် ကြည့်သွားခဲ့တာပဲ။ ကျနော့်ဆီက ပလပ်ငှားပီးထွက်သွားချိန်တွင် သူမဖင်မှာ လှုပ်ရမ်း၍နေသည်။ ကျနော်မှာ လီးတန်းလန်း နဲ့တောင်၍ကျန်ခဲ့သည်။ ခဏတွင် သူမပလပ်ပြန်လာပို့ပီး “ဆရာ ပလပ်ပြန်လာထားပီနော် ကျေးဇူးနော်” “ဟု ဆရာမ” ဆရာမ မစုမာ ကျနော့်ကိုသေချာကြည့်ပီး ခပ်ပြုံးပြုံးထွက်သွားခဲ့သည်။

သူမရေချိုးပီးချိန် အဝတ်အစားလဲ၍ ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူမဝတ်ထားသော အဝတ်အစားမှာ အင်္ကျီကျိုင်းပြတ်ဖြစ်ပီး စကပ်မှာ ဒူးအောက်သာသာပင်ဖြစ်သည်။ နောက် သူမ၏ပင်တီမှာ အညိုရောင်ဖြစ်သည်။ သူမပြန်သွားပီး ကျနော်လည်း ခပ်မြန်မြန်လေးလုပ်ပီး ထမင်းခူးကာ သူမနေသောအဆောင်သို့ သွားလိုက်သည်။ ကျနော်ရောက်တော့ “အောဆရာမျိုး လာလေ” “ဟု ဆရာမ” ကျနော်ရောက်သွားချိန်တွင် နေ့ခင်း ၁၁ ခွဲနေပါပီ။ “ဆရာမျိုးက မနက်စာ အခုမှစားတာ.. ကျမတို့က မနက်စာစားပီးလို့ နေခင်းစာပါစားချိန်ရောက်နေပီ” “ဒါနဲ့ ဆရာမ တစ်ခါတည်းစားလိုက်လေနော်” “အင်း သမီးက မနိုးသေးလို့” “အော သူတော့နိုးမှပဲစားစေပေါ့ အဖော်ရအောင် အချိန်လည်းတန်နေပီပဲ”

“အင်းပါ” ဒီအချိန်သူမ ဟင်းတွေထမင်းတွေ ခူးခပ်ပြင်ဆင်နေသည်။ ကျနော်က သူမဖင်ကိုကြည့်ပီး လီးတောင်နေတဲ့အကြားထဲ သူမက ကျနော့်ကို “ဆရာမျိုးရေ ကျမကိုလက်ဆေးအင်လေး ထည့်ပေးပါဦး” “ဟုတ် ဆရာမ” “ဒီတော့ လက်ဆေးခွက်ကိုင်ပီး ရေထည့်မလို့ ဆရာမေရက ဘယ်မှာလည်း” “သောက်ရေထဲပဲ ခပ်ပေးပါ” “ဟုတ်” သောက်ရေအိုးမှာသူမကိုဖြတ်ပီးမှရောက်သည်။ ကျနော်လည်း ခပ်တည်တည်ကြီး သူမဖင်ကို ကျနော့်လီးနဲ့ ပွက်ကာရေသွားခပ်လိုက်သည်။ သူ့ယောက်ျာ ကိုစိန်အောင်ရှိတုန်းက ကျနော်တို့ပုံမှန်ဆက်ဆံသလို ခုလည်း ဘာမှမဖြစ်သလို ထမင်းအတူစားကြဒါပေါ့။

ခဏတွင် ကျနော်လီးအရမ်းတောင်လာဒါနဲ့ မစုမာ ခြေထောက်ကို ကျနော့်ခြေထောက်နဲ့ လှမ်းပွတ်လိုက်ချိန် “ဆရာမျိုး ဘာလုပ်နေတာလည်း” အသံတိုးတိုးလေးပြောလာသည်။ “မဟုတ်ပါဘူး မတော်တဆပါ” ဒီလိုကျနော်ပြောပီး လွတ်ချလိုက်တော့ သူမကိုယ်တိုင် ကျနော့်ခြေထောက်ကို လာပွတ်လာသည်။ သူမခြေထောက်မှာ တစ်ဖြေးဖြးနဲ့ ကျနော့်လလီးအထိ ရောက်လာသည်။ “ဆရာမ ဘာလုပ်ဒါလည်း” “လူပျိုလီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်လို့” “ထမင်းစားတုန်းလေ ဆရာမ” “ထမင်းက ဝနေပီ ဆရာကော မဝသေးဘူးလား ခဏနေဆို သမီးနိုးတော့မှာ” ထိုသို့ပြောပီးသူမ ကျနော့ကို သူမတို့အိပ်ခန်းထဲ လက်ဆွဲခေါ်သွားသည်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်ချိန်တွင် ရေချိုးနေချိန် ဆရာလီးက အရမ်းထန်နေတာ သူမမြင်တဲ့အကြောင်း၊ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဆရာလီးကို အသေချာကြည့်ခဲ့ကြောင်းပြောပီး ကျနော့်အင်္ကျီအကုန်ချွတ်ပေးကာ ကျနော့်လီးကို တစ်ပြွတ် ပြွတ်မည်အောင် စုပ်ပေးနေသည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ဖွက်ဖွက်” ကျနော်လည်း အမှန်တိုင်းဖွင့်ပြောရင်း သူမကို လိုးပေးလိုက်သည်။ ကျနော်မှာ ဇာတ်ကားကြည့်ပီး ဂွင်းထုတာကလွဲ၍ မလိုးဖူး အတွေ့အကြုံမရှိပါ သူမခိုင်းတဲ့အတိုင်း လိုးပေးရသည်။ သို့ပေမယ့် သူမအဖုတ်ကို သေချာစုပ်ပေးသည်။ သူမအဖုတ်မှာ လိုး၍အရမ်းကောင်းသည်။ “အား အား အား” သူမလည်းအော်ရင်း ကျနော်လည်း ခပ်တင်းတင်းလိုးရင်း ပြီးသွားကြသည်။ လူပျိုလီးကို စုပ်ပေးမယ်ပြောပီး စုပ်ပေးနေသည်မှာ လီးကို ကျွတ်မတတ်ပဲ။ လိုးရတာလည်း အရမ်းကောင်းတယ်။ ပြီးပါပြီ