ပန်း နှင့် လိပ်ပြာ

“ဟူးးးး.. မောလိုက်တာ.. လမ်းတွေ ပိတ်လိုက်ပုံများ.. ကားမောင်းရတာ နှဖူးကချွေး ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ် ငေါက်တောက် ပန်းတယ် အဟုတ်..” “အွန်း.. ကျေးဇူးရှင်.. ရောက်လာတာနဲ့ ကြားရပြီ.. နေ့စဉ်ဆိုနေကျ တေး.. ရေခဲဘီဒိုထဲမှာ လီမွန်တီး အသင့်ဖျော်ထားတယ် သခင်မ.. သွားသောက်တော်မူ..” “နာ့ အသည်းကျော်လေး.. အာ့လေးတွေ ချစ်နေရတာ.. ခိခိ..” “သွားစမ်းပါဟယ်.. ဒီမှာ အလုပ်မပြီးရတဲ့အထဲ..”

“အွမ်းးး… ကောင်းထာ.. ရင်ထဲ အေး သွားတာပဲ..” “အေးသွားရင်.. လာ.. အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့ မမ..” “ခဏလေး အသက်ရှုပါရစေဦး ဝင့် ရယ်.. နင့်မလည်း.. ဒီလောက် အလုပ်ဇောကပ်နေ.. သေရင်တောင် ကျွတ်ပါ့မလား..” “ကျန်း ကျန်း.. ဒါ အလုပ်ရှင်က အလုပ်သမားကို ပြောရမယ့် စကားလား.. ဒေါ်ရွှေရုပ်သွင်.. ရှင့်ဖက်ရှင်ဆိုင်ကြီး တိုးတက်ဦးမယ်.. အံ့ရော..” “အောင်မာ.. နင်လား ငါ့ အလုပ်သမား.. ဟွန်းးး..” “သူငယ်ချင်းက သူငယ်ချင်း.. လုပ်ငန်းက လုပ်ငန်းပေါ့ သွင်ရယ်.. နင် အဲ့လို အလုပ်ကို အေးတိအေးစက် လုပ်လွန်းလို့ နင့် အဖေ နဲ့ မတည့်တာ..” “ခိခိ.. လာ အာ့ဆို သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်း အရင် လုပ်ရအောင်..” “ကြည့်ပါလား.. ပြောလေ ကဲလေ.. မိသွင် နော်.. ယားတယ် လို့..” “အင်းလေ.. ငါ လည်း ယားနေလို့ အယားဖျောက်ချင်လို့ ဟာပဲ ဟာကို..” “အို့.. အိုးးး.. တကယ် ဇွတ် ဟယ်..”

“ဇွတ် မလုပ်စေချင် ချွတ်ပေး..” “အယ်.. ကြည့်..” “နော်လို့.. လာပါ ဝင့်ရာ.. ခဏပဲ.. နင် အိုက်တင်ခံနေမှ အချိန် ပိုကုန်တာ.. ၁၀ မိနစ်.. ၁၀မိနစ်ပဲ.. ငါ့မှာ ကစားစရာ အသစ် ပါလာလို့.. စမ်းရအောင်လေ နော်..” “လာ.. ငါ ချွတ်ပေးမယ်.. လှည့် ဟိုဘက်..” “တကယ် ဇွတ်ပဲ.. နင့် ရမယ့် ယောကျၤားတော့ ငါ ရင်လေးသေးတယ် အဟုတ်..” “အောင်မာ.. ကောင်မ.. သူ လင်လိုချင်နေတိုင်း သူများကို လာပြောနေတယ်.. မိဝင့်နော်.. ငါ လုပ်ထလိုက်ရ မြော့ သွားမယ်.. ဟွန်း..” “ကြောက်ပါတယ် တော်.. အိုးး.. ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ သွင်ရယ်.. ငါ နာတယ် ဟဲ့.. ရှီးး…” “အင်းပါ.. ခိခိ.. သိလား ဝင့်.. ငါ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ညှစ်နေလို့ ထင်တယ်.. နင့် နို့ကြီးတွေ ကြီးလား သလားလို့.. ဟိဟိ..” “မိသွင်နော်.. ပြောပြန်ပြီ.. တစ်တစ်ခွခွ..” “မယ်.. ငါ အာ့လိုပြောရင် နင် ပို ဖီးလ်တယ်မှတ်လား.. မှန်းးး.. စမ်း ကြည့်ရအောင်.. စိုနေပြီလားလို့..” “ကြည့်ပါလား..” “လာ ထိုင်ဟာ ဝင့်.. ငါ့ကို မှီထား..” ရွှေရုပ်သွင် နံရံထောင့်လေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ဘက် ထောင်ထားပြီး ပေါင်းကားထား၏။ သွင့်ရင်ခွင်ထဲ ဝင့်ထည်ဝါ လာထိုင်သည်။ နူးညံ့ သွယ်လျသော သွင့် လက်ကလေးတွေက ဝင့် နို့အုံ ထွားထွားကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေ၏။

ကျန်လက်တစ်ဘက်က ပေါင်တွင်းသားများကို လက်သည်း ထိပ်လေးနှင့် မျဉ်းကြောင်း ဆွဲသလို ဖွဖွ ခြစ်နေသည်။ ဝင့် နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာ၏။ သွင့် ကို မော့ကြည့်သည့် သူမ မျက်ဝန်းတိုး မှေးစင်း ငြိမ်သက်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းလေး ခပ်ဟဟ ပွင့်လာ၏။ ဝင့်ထည်ဝါ၏ နှုတ်ခမ်းလေးက ချစ်ဘို့ကောင်းသည်။ လိမော်သီးစိတ်ပုံ ဂျယ်လီ ကန်ဒီလေး နှစ်ခုကို မျက်နှာချင်း မှောက်ဆိုင် ထားသလို ထူပြည့်ပြည့်နှင့် ဝိုင်းဝိုင်းလေး။ ဝင့် နှုတ်ခမ်းများကို သွင် ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ သဘာ၀ ရနံ့လေး သင်းနေသည့် နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို တလှည့်စီ စုပ် သည်။ ပေါင်တံများကို ဆော့ကစားနေသည့်လက်က ဆီးခုံမို့မို့လေး ပေါ် ရောက်လာပြီ။ ဝင့် စိတ်တွေ ထ ကြွ လာသည်။ သွင့် နှုတ်ခမ်းများကို တုန့်ပြန် စုပ်နမ်း၏။ ဖြဲဟထားသည့် ပေါင်တံများကြား ရတနာရွှေကျုတ်လေး အတွင်းမှ သွေးတထိတ်ထိတ် တိုးလာတော့သည်။

“အင်းးး.. ဟင်းး..” “ကောင်းလား..” “အွမ်းး.. နင်လည်း ချွတ် သွင် ရယ်.. ငါ နင့်ကို နို့ စို့ပေးမယ်..” “အင်းးး.. ငါ နင့်ကို ပြစရာ ရှိတယ် သိလား ဝင့်..” “ဘာ လဲ..” “နင်နဲ့ငါလေ.. အမြဲတမ်း.. အပြန်လှန် နို့စို့ပေးလိုက်.. လျှက်လိုက် ပွတ်လိုက်နဲ့.. ကြာတော့ ရိုးလာပြီ..” စိုစိစိ ဖြစ်နေသည့် ဝင့် ပိပိလေးအတွင်း လက်ခလယ် ထိပ်လေး ထိုးသွင်းရင်း သွင် ပြောလိုက်သည်။ ဝင့် ချက်ချင်း ပြန်မဖြေ။ လက်ခလယ် တစ်ဆစ်စာလောက် အထဲကို သွင်းပြီး မွှေ့လိုက်၏။ မာတင်းတင်း ဖြစ်နေသည့် နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေး ပတ်လည်ကို လက်သည်းနှင့် ဝလုံးရေးလိုက်သည်။ တုန်ရီလှိုက်မောနေသည့် ဝင့် အသံ တိုးတိုးလေးက အနိမ့်အမြင့် တမ်ပို မညီတော့ချင်။

“ရှီးးး.. အ.. အင်း.. အဲ့တော့ ဘာ.. ဘာ ဖြစ်လဲ..” “ငါတို့ လိုးရအောင် ဝင့်ရယ်.. ဟင်..” “အိုးးး..” “ဟင်လို့ ဝင့်.. နင် အလိုးခံဖူးချင်တယ် မဟုတ်လား.. ငါလည်း ခု လုပ်ချင်နေပြီ.. လိုးကြမယ်ဟာ.. နော်..” “ကြံ.. ကြံကြံ ဖန်ဖန် သွင် ရယ်..” “တကယ်ပြောတာ.. ငါ့မှာ လီးအတု တစ်ခု ပါလာတယ်.. နှစ်ဘက်သုံးလို့ ရတဲ့ ပုံစံ.. ပြ မယ်.. ထ..” “ဟူးးးး…” “ဒီမှာ အင့် ကိုင်ထား.. ခိခိ..” “ဟဲ့ဟဲ့.. ပလုတ်တုတ်.. အမလေး.. မိသွင်.. နင် ဒါကြီး ဘယ်က ရလာတာတုန်း.. အူယားစရာဟယ်..” “ဘယ်က ရရပေါ့.. ဟိ.. အိုက်တယ် ကွာ.. ရာသီဥတုက..” ရော်ဘာ လိင်တံ တုတ်တုတ်ကြီးကို ဝင့်လက်ထဲ ပစ်ထည့်ပေးပြီး ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

ဝင့်ထည်ဝါ တစ်ယောက် ပေါင်ပေါ် ဘုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျလာသည့် ထိပ်နှစ်ဘက် ပုံစံ ရာဘာဒုတ်ကြီးကို လက်ညှိုးလေးနှင့် တို့ ကြည့်သည်။ ခြေတုန်လက်တုန်နှင့် ကြက်သီး ဖြန်းဖြန်း ထ နေပုံက တီကောင် အထွေးလိုက်ကို လက်ထဲ ထည့်ကိုင်နေရသလိုပင်။ ဘာမှ မလုပ်ရသေးပဲနှင့် လူက ဆတ်ကနဲ တွန့် သွားသည်။ ဝင့် ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး သွင်က တခွီးခွီး ကျိတ်ရယ်၏။ သူမတို့ နှစ်ဦးက မူကြိုကျောင်းသူ ဘဝမှ ယခုလို လုပ်ငန်းရှင် ပေါက်စလေးများ ဖြစ်လာသည့် အရွယ်ထိ မခွဲအတူ ရှိခဲ့ကြသည့် သူငယ်ချင်း နှစ်ဦး။ မိန်းကလေး သီးသန့်ကျောင်းမှ အထက်တန်း အောင်မြင်ပြီး မြို့ပြနှင့် ဝေးလံ သီခေါင်လှသော တက္ကသိုလ်ကို အဝေးသင် စနစ်ဖြင့် ဝေးဝေးကပဲ သင်ခဲ့ကြသည်။ ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်းပညာကို တူတူ ဆည်းပူးပြီး နံမည်ကြီး မော်ဒယ် အေဂျင်စီ တစ်ခုတွင် မော်ဒယ် သင်တန်း တက်လိုက်ကြသည်။ တကယ်တမ်း မော်ဒယ် လုပ်ဘို့တော့ နှစ်ယောက်လုံး ဝါသနာမပါ။

မော်ဒယ် သင်တန်း ပြီးဆုံးချိန် တစ်ဘက်က ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်းနှင့် ပက်သက်၍လည်း အတော်လေး ပိုင်နိုင် ကျွမ်းကျင်နေကြပြီ။ သည်တော့ မော်ဒယ်ပေါက်စ အတော်များများ သူမတို့ နှစ်ဦးနှင့် ရင်းနှီးပြီးသား။ ယခုတော့ နံမည်ကြီး မော်ဒယ် နှင့် သရုပ်ဆောင် မင်းသမီး အများစု၏ လက်စွဲတော် ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်းပညာရှင်များအဖြစ် အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် အောင်မြင်နေကြသော မိန်းကလေးနှစ်ဦး။ အရည်ချင်း ထက်မြက်ကြသူများမို့ မိဘကလည်း စိတ်ချသည်။ တော်ရုံ မော်ဒယ်မင်းသမီးများ မယှဉ်နိုင်လောက်သည့် ပင်ကိုယ် အလှများကြောင့် အထက်တန်းလွှာ ပုရိသများကလည်း ဝိုင်းဝိုင်းလည်။ သို့သော် ခက်သည်က သူမတို့နှစ်ဦး၏ ထူးဆန်းသည့် အာသီသ။ စိတ်တူကိုယ်တူ ရှိကြသည့် နေရာတွင် ဘယ်ယောကျၤားကိုမျှ စိတ်မဝင်စားကြခြင်းက ထိပ်ဆုံးက ပါနေ၏။ နှစ်ဦးအနက် တစ်ဦးဦးက ယောကျၤားစိတ် ဝင်နေခြင်းမျိုးလည်း မဟုတ်။

စိတ်ရိုင်းဝင်နေသည့် ကျားပျိုမလေး ရွှေရုပ်သွင်၊ ချွတ်ချလိုက်သည့် အဝတ်အစားများကို နောက်ဘက်သို ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ နံရံ ထောင့်တွင် ကုပ်ကုပ်လေး ထိုင်နေသည့် ဝင်ထည်ဝါ ရှေ့ မြန်မြန်ပဲ ထိုင်ချလိုက်၏။ ဝင့် ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့နည်းနည်း ဆွဲ ရွှေ့စေလိုက်သည်။ ဝင့် အလိုက်သင့် ပါလာ၏။ မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဘက် ခွ ထိုင်လိုက်သည်။ မရဲတရဲနှင့် တုန်နေသည့် သူမ လက်ကလေးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲယူပြီး ရာဘာလီးတုကြီးကို ထိထိရောက် ကောက်ထည့်ပေးလိုက်တော့၏။ “ကိုင်စမ်းပါဟယ်.. ရဲရဲတင်းတင်း.. ဒီလို ဒီလို.. အင့်..” “ဟီး.. အူတွေ ယားလွန်းလို့ သွင်ရယ်.. နင် တကယ်ပဲ.. ကြံကြံ ဖန်ဖန်..” “အွန့်.. လျှာနဲ့ တို့ကြည့်..” “အိုးး…” “စုပ်ကြည့်စမ်း ဝင့်.. ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်.. အင်း.. ဟုတ်တယ်.. အဲ့လို..” “ရှီးးးး… အွမ်း…” “ကောင်းလား.. ဟင် ဝင့်.. ကောင်းတယ် မှတ်လား..” “အွမ်းး.. အင်း..” လိင်တံ အတုကြီးကို ငုံထားရင်း ဝင့်လက်ကလေးတွေ အေးစက် တုန်ရီနေ၏။

မျက်နှာလေးလည်း ပန်းသွေးရောင် နီမြန်းနေသည်။ သွင်က ဝင့် ပါးစပ်ထဲမှ လိင်တံကြီးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း လှည့်ပေးသည်။ လက်တစ်ဘက်မှလည်း နို့အုံထွားထွားကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ပေးနေ၏။ ဝင့် နှဖူးတွင် ချွေးလေးများ စို့လာသည်။ သွင်လည်း ပိပိလှိုဏ်ခေါင်း အတွင်းမှ ရေငွေ့ ပျံလာပြီ။ ဝင့် လက်တစ်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး မိမိ ပန်းကလေးတွင် နေရာ ချပေးလိုက်သည်။ ဝင့်က အလိုက်တသိပင် စိုအိ နေသည့် သွင့် တွင်းဝလေးကို ခပ်ရွရွ နှိုက်ကစားပေး၏။ သွင်လည်း ဝင့် ဆီးခုံ မို့မို့ပေါ် လက်ဖနောင့်ဖြင့် အုပ်ကိုက်လိုက်သည်။ ရှည်သွယ်သည့် လက်ခလယ်ချောင်းလေးကို အသာ ကွေးလိုက်၏။ အက်ကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် လက်သည်းထိပ်နှင့် ဆုန်ဆန် ကလိပေးသည်။ လိင်တံကြီး၏ တစ်ဘက်ထိပ်ကို ငုံလိုက်၏။ နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွ ထိုင်ပြီး ရာဘာ လီးတုကြီးကို တစ်ဘက်စီမှ အသာအယာ စုပ်ကြသည်။ တစ်ယောက် ပိပိကို တစ်ယောက် ခပ်ဖွဖွ နိုက်ကစားကြသည်။ ရင်စိုင်နှစ်ခုမှ သီးလုံး မာထောင်ထောင်လေးများ အချင်းချင်း မထိတထိ ပွတ်မိကြသည်။ လှုပ်ရှားမှု အားလုံးက ငြိမ့်ငြိမ့်လေးမှ တကယ့်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေး။

သွေးသားအတွင်းမှာတော့ ရေဆူမှတ်ထက် များစွာ ကျော်လွန်လာပြီထင့်။ ရှုထုတ်လိုက်ကြသော ပင့်သက် နွေးနွေးများက နှစ်ဦးသား၏ မျက်နှာပေါ် လေနီကြမ်းလို အပြန်လှန် ဖြတ်တိုက်ကုန်သည်။ “လုပ်ရအောင် သွင်ရယ်.. ငါ မရတော့ဘူး..” စုပ်လက်စ လိင်တံတုကြီးကို ချွတ်ပြီး ဝင့် ပြောလိုက်သည်။ အသံလှိုင်း၏ တုန်ခါမှုနှင့် နီရဲနေသည့် မျက်နှာလေးက ဝင့် ရင်တွင်းမှ မွတ်သိပ်မှုကို သက်သေ ပြနေ၏။ သူမတို့ နှစ်ဦးတွင် ဝင့်က အနည်းငယ် အနေအေးသလို လိင်ကိစ္စ အပါအဝင် ဘာလေးမဆို ခံစားလွယ်သည်။ ရွှေရုပ်သွင်ကတော့ အကြော အတော်လေး တင်း၏။ သည်လောက်မျှလေးနှင့် သူမ အာသီသ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်လောက်အောင် မဖြစ်။ ခုလည်း မိမိက ဖီးလ်ယူလို့ ကောင်းနေတုန်း ဝင့်က တောင်းဆိုပြီ။ မျက်နှာငယ်လေးနှင့် သူငယ်ချင်းမကို ကြည့်ပြီး အနည်းငယ် အနိုင်ကျင့်ချင်သွား၏။ တံတွေး တစ်ချက် မြိုချပြီး လှိုက်တက်လုလု ဖြစ်နေသည့် မိမိ သွေးသား ဒီရေကို ရအောင် ထိန်းသည်။

“ဘာ မရ တော့တာတုန်း..” “သွင် နော်.. ဟင့်..” “အယ် ကဲ.. ရှင်းအောင် ပြောလေ.. ဟီဟိ..” “လုပ် တော့ လို့ ဆိုနေ..” “အွမ်း.. ဘာ လုပ် ရမှာတုန်း လို့..” “ငါ့ကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးတော့ ဆို.. ဟင့် ကောင်မစုတ်.. ညှင်းစဲ နေတယ်..” “ညှင်းစဲပါဘူး.. နင်မှ ရှင်းအောင် မပြောတာ..” “ကြည့်ပါလား.. အသွင်နော်.. လုပ်ပါဟယ်.. ငါ တအား..” “အင်းးး.. ပြောလေ ဟယ်.. တအား ဘာ ဖြစ် လဲ..” သူများကို ညှင်းစဲရင်း မိမိပါ တုန်ရီလှိုက်မောလာ သည်။ ဝင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက် စုပ် နမ်းလိုက်၏။ ရင်လေးကော့ ပြီး သီးလုံး နှစ်ခုကို မထိတထိ ဖြစ်အောင် ပွတ်သည်။ ပိပိလေးကို ဆော့ပေးနေသည့် လက်ကို ဖယ်လိုက်၏။ ပါးချင်း ဖွဖွ ရွရွ ပွတ်ရင်း လေသံ သဲ့သဲ့ လေးဖြင့် နားနား ကပ် ပြောလိုက်သည်။ “ပြော လေ.. ဝင့်.. နင် တအား.. ဘာ ဖြစ်နေလဲ လို့..” “ငါ.. ငါ စောက်ဖုတ်တွေ တအား ယား လာပြီ သွင် ရယ်.. ငါ့ကို လုပ်ပေးပါတော့.. မညှင်း နဲ့တော့ဟာ.. နော်..” “ဘယ်လို ဘယ်လို.. ငါ.. ဘာလုပ်ပေးရ..” “ငါ့ကို လိုးပေးပါတော့ သွင်ရယ်.. နင် ယူလာတဲ့ ဟာကြီးနဲ့လေ.. ငါ့ကို လိုးပါတော့.. ဟင်းး..” “ငါ ယူ လာ တဲ့..” “အင်းးး.. နင် ယူလာတဲ့ လီးကြီးလေ.. နင့် လီးကြီးနဲ့.. လုပ်ပါ.. ငါ့ကို လိုးပါတော့..”

ဝင့်ကိုယ်လုံးလေးကို ကြမ်းပေါ် ပက်လက် လှဲချလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား၏ တံတွေးတို့ဖြင့် စိုရွှဲနေသည့် ရာဘာ ဒုတ်ကြီးက ပြောင်လက်နေ၏။ ဝင့် မျက်လုံးလေးများက ထို အတံကြီးကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေသည်။ ရင်အစုံက ဖားဖိုလို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ဖြစ်နေ၏။ အတံကြီးကို ကိုင်ထားသည့် သွင့် လက်တွေလည်း နည်းနည်းတော့ တုန်နေသည်။ ကားလက်စ ဝင့် ပေါင်နှစ်ဘက်အကြားတွင် အပီအပြင် နေရာယူလိုက်သည်။ ပိပိလေး၏ အပြင်နှုတ်ခမ်း ထူထူ နှစ်ဘက်ကို အသာ ဖြဲ ဟလိုက်၏။ ဝင့်တစ်ယောက် မည်မျှ ဆာလောင်နေသည်မသိ။ တင်ကလေးပင့်ကာ အသာ ကော့ပေးသည်။ ပန်းဆီရောင် ပိပိ အတွင်းသားလေးများက ဝင့် အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းနှင့် စီးချက် ညီစွာ ရှုံ့ချည် ပွချည် ဖြစ်နေသည်။ အဆာကို အနံ့ခံနေသည့် သတ္တဝါလေး တစ်ကောင်လို သနားစရာ။

အဝလေးကို ဖြဲဟပြီး ဒုတ်တံကြီးကို အသာ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ဝင့် ထံမှ အို့ ကနဲ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာ၏။ မျက်နှာလေးက ရှုံ့မဲ့မဲ့ ဖြစ်နေသော်လည်း ပိပိလေးကိုတော့ အားရှိသလောက် ကော့တင် ပေးထားဟန် တူသည်။ လိင်တံ တုတ်တုတ်ကြီးက မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဖြစ်နေသယောင်။ သွင့် စိတ်တွေလည်း လက်နှင့် ထပ်တူ တုန်လာသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ပြီး အသာ ဖိသွင်းပေးလိုက်၏။ ဝင့်ထည်ဝါ၏ ပိပိ အသစ်စက်စက်လေးခမျာ အစာကို မချိမဆန့် မြိုချနေသည့် မြွေပေါက်လေးတစ်ကောင်လို ဖြစ်နေသည်။ တအိအိ ညည်းသံ အနည်းငယ် ကျယ်လာသော်လည်း နာကျင်ခြင်းတော့ ဟုတ်ဟန် မတူ။ မျက်နှာလေး မော့ကြည့်တော့ ရှုံ့မဲ့ ညည်းညူလျက်ကပင် အသာ ခေါင်းညိမ့်ပြ၏။ ရတယ် ဆက်လုပ် ဆိုသည့်သဘော။ သည်လိုနှင့်ပဲ လှည့်ပတ် သွင်းရင်း တွင်းပေါက်လေးထဲ ဒုတ်တံကြီး ခေါင်းမြုပ် သွားသည်။ ရှေ့ဆက် မရတော့။ ဝင့်တစ်ယောက် သူမ ရင်သားများကို ဖာသာ ဆုပ်နယ် ချေမွရင်း အောက်ပိုင်း၏ အရသာကို ထိန်းနေသလား၊ နာလို့ပဲ အာရုံပြောင်းအောင် ကြိုးစားနေလား မသိတော့။

ရှေ့ဆက်တိုး မရတော့သည်မို့ အထုတ်အသွင်း လုပ်ကြည့်ရန် စိတ်ကူးလိုက်သည်။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ အတံကြီးက ထွက်မလာ။ သွင့် စိတ်ကပဲ ထင်တာလားတော့မသိ။ ဝင့် ပိပိလေးအတွင်းမှ တစ်စုံတစ်ခုက အတံကြီးကို သိသိသာသာ ဆွဲ ဆုပ် ထားသည်။ အသာကလေး လှည့်ပြီး ထုတ်ကြည့်သည်။ ထောင်းလက်စ ငါးဖယ်ဆုံထဲမှ ကျည်ပွေ့ နှုတ်ရသလို ပိပိအတွင်းသားများပါ အလိပ်လိုက် ပါလာသယောင် ထင်လိုက်မိသည်။ သွင်း နည်းနည်း လန့်သွားသည်။ ထုတ် မရရင်တော့ ဒုက္ခ။ ဝင့် မျက်နှာလေး မော့ကြည့်တော့ မိမိကို အားကိုးတကြီး ကြည့်နေရှာသည်။ မြန်မြန်လေး အဆုံးသတ်ပေးပါဟု တောင်းဆိုနေသည့် ဒဏ်ရာရ ရဲဘော်တစ်ယောက်လို။ အတတ်စမ်းချင်သည့် ရွှေရုပ်သွင်၊ သိပ်ကြာကြာ စဉ်းစားမနေတော့။ ထုတ်မရသည့် မဟာဒုတ်ကြီးကိုပဲ ခပ်ဆဆ နှဲ့ပေးနေလိုက်သည်။ ဝင့် နှုတ်ခမ်းများ သိသိသာသာ ဟ လာပြီး ပုံပျက်ပန်းပျက် ညည်းသည်။ အပြာကားထဲမှ ပွန်းမင်းသမီးများ၏ မျက်နှာပေးနှင့် ခပ်ဆင်ဆင် တူ၏။

ဝင့် ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး သွင်လည်း စိတ်တွေ ထ လာသည်။ ဒုတ်တုကြီးကို ကိုင်ထားရာမှ အသာ လွှတ်လိုက်၏။ အားရှိပါးရှိ ဖြဲကားထားသည့် ပန်းနုရောင် ပိပိလေးထဲတွင် ရာဘာ လီးတံကြီးက ငေါက်တောက် ထ လျှက် မိမိကို ပြောင်စပ်စပ် လုပ်ပြနေသည်။ ဝင့် ကိုယ်လေးကို အသာ ဆွဲမပြီး ပေါင်ချင်း ခွလိုက်၏။ အဝတ်ဗလာ ကိုယ်လုံးနှင့် မိန်းမပျိုလေးနှစ်ဦး၏ ပေါင်တံ လေးချောင်းက သချၤာ အမြှောက်လက္ခဏာ လို ဖြစ်သွားသည်။ ဝင့် ပေါင်ကြားမှ ဒုံးကျည်ကြီးခမျာတော့ သွင့် ပိပိ ချောအိအိလေး၏ တွင်းထဲ ဇွတ်အတင်း သွတ်သွင်း ခံရလေပြီ။ သွင့် ကိုယ်ထဲတအိအိ ဝင်လာသည့် တစ်ဆို့ဆို့ အရသာကြီးက မက်မောဖွယ် ကောင်းလွန်းလှ၏။ လီးတုကြီး မချိမဆန့် ဝင်သွားလိုက်သည်မှာ တဖျစ်ဖျစ် မြည်သံလေးများပင် ကြားရသလို ထင်မိသည်။ ပက်လက်လှဲနေသည့် ဝင့် တစ်ယောက် တံတောင်လေး အားပြုပြီး ထ ရန် ပြင်သည်။ မိမိ ကိုယ်ထဲမှ စပါယ်ရှယ် အရသာထူးပေးနေသည့် လီးတုကြီးကို သွင်က တစ်ဘက်က အပိုင်သိမ်းရန် ကြံနေသည် မဟုတ်ပါလား။ မတော် သူ့ထဲ တဆုံးဝင်ပြီး ကိုယ့် ထဲမှ ကျွတ်ထွက်သွားလျှင် နှမြောစရာ။ ခု ကိုပဲ မိမိ ထံ ထပ်သွင်းမရသည့် တစ်ပိုင်းလုံးနီးပါး မိသွင် အဖုတ်ထဲ တအိအိ ဝင်သွားနေပြီ။ ဝင့်လည်း ကိုယ်လေး ကော့ ပြီး လီးတု ကျွတ်မထွက်ရေး သွင်နှင့် အပြိုင် အလုအယက် ကြိုးစားရတော့၏။

မိန်းကလေး နှစ်ဦး ပုံစံက ဘေးမှ ကြည့်လျှင် ရယ်စရာများ ဖြစ်နေမည်လား မသိ။ သူမတို့ နှစ်ဦးကတော့ လီးတံကြီး တစ်ချောင်းလုံး မိမိ အဖုတ်ထဲ ဝင်ရေး အသည်းအသန် ကြိုးပမ်း နေကြသည်မှာ မရယ်နိုင်အား။ နှစ်ဦးလုံး နှုတ်မှ တအီးအီး တအင့်အင့်နှင့် အားယူသံများ အဆက်မပြတ် မြည်လာသည်။ နာသလိုလို အောင့်သလိုလို ဝေဒနာကြီးက ကိုယ်ထဲ အတောင့်လိုက် ဝင်လာသည်။ သို့သော် ထူးဆန်းစွာပဲ ထို ဝေဒနာကို နှစ်ယောက်လုံး မက်မက်မောမော လိုချင်နေကြသည်။ သွင်က ခါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် အတင်း ဖိ သွင်းသည်။ ဝင့် လည်း အားကျမခံ တင်စိုင်များကို စကောဝိုင်းသလို ဝေ့ရင်း လီးတုကြီးကို ပြန် လု သည်။

ဝင့် ပေါင်တံ ပြည့်ပြည့်တစ်ဘက်ကို သွင်က ဖက်ထားသည်။ ကြမ်းပေါ် ထောက်ထားသည့် သွင့် လက်မောင်း ပုခုံးတစ်ဘက်ကို ဝင့်က အပီအပြင် ကိုင်ထား၏။ နှစ်ဦးသား နှဲ့ကာ ပွတ်ကာနှင့် သကာရည် စိုလူးနေသည့် မုန့်နှစ်ခု ထိထိမိမိ ကပ်မိသွားသည်။ ဘယ်သူ့ထဲ ဘယ်လောက် ပိုဝင်သွားပြီမှန်း မသိတော့သည့် လီးတံကြီး ခမျာတော့ မိန်းကလေးနှစ်ဦး၏ အသစ်စက်စက် အဖုတ်နှစ်ခုထဲတွင် အတစ်လိုက် အတောင့်လိုက် ဆုံးဆုံး မြုပ်သွား ရှာလေပြီ။

“အီးးး… ကျွတ် ကျွတ်..” “ဟဲ့ဟဲ့.. အိုးးး.. အ အ..” “နာရင် အတင်း မကော့သွင်းနဲ့လေ ဟယ်.. အင်းး.. ရှီးးး..” “နင် နာလို့လား.. အာ့ဆို ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်လေ.. ငါ မနာဘူး..” “ဟူးးး.. ဟင့်အင်းး.. နာပါဘူး.. ငါ လည်း နာဘူး..” “အိုးး ဟို့.. ကောင်းတယ်.. ရှီးး..” “အင်းး.. ဟုတ်တယ်..” “ဆောင့်.. အသွင်.. ဆောင့် ဟယ်.. ဆောင့်ပေး..” “အင်းးး.. နင် ကော့ပေးထား ဝင့်.. တောင့် ထားပေး..” “အိုးးး… အီးးး… ငါ.. ငါ.. သ.. သ.. သွင့်.. ငါ..” “အင်းးး.. ငါ ကောပဲ.. အမလေးး.. ကောင်းတယ်.. အွန့်ဟယ်.. အင့် အင့်.. ဟူးးးးး” နှစ်ဦးသား ခြေကုန် လက်ပန်း ကျသွားပြီ။ ပေါင်နှစ်ချောင်း ခွလျှက်တန်းလန်းနှင့်ပင် ပက်လက် လှန်ချလိုက်ကြ၏။

အပေါ်စီးမှ ကြည့်လျှင် ကိုယ်တုံးလုံး မိန်းမပျိုနှစ်ဦး ဆန့်ကျင်ဘက် အရပ်ကို ခေါင်းပြုကာ ပိုးလိုးပက်လက် လန်နေကြသည်။ ရာဘာ လီးတုနှင့် သပ်လျှိုထားသည့် အဖုတ်နှစ်ခုကတော့ ပူးနေဆဲ။ ဝင့် အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်ပြီး ရေငတ် သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ အောက်က တစ်ဆို့ဆို့ဟာကြီးက မာတောင်တောင်နှင့် အတောင့်လိုက်ကြီး။ လိုအင်ပြည့်သွားတော့ ဒါ ကြီး ရှိနေတာ ခံရ ခက်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ သွင် လည်း ထို့နည်းတူပဲ ဖြစ်ရမည်။ “ဟီးးး..” “ခွိခွိ..” နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်ပြီး ရှက် ရယ် ရယ်မိကြ၏။

ခပ်ဖြည်းဖြည်း ကုန်း ထ သည်။ သွင်က အရင် နောက်ကို ဆုတ်လိုက်သည်။ သွင့်ဘက်မှ ကိုရွှေ လီးတု ပလွတ်ကနဲ ကျွတ်သွား၏။ ခွိ.. ဝင့်ကို ကြည့်ပြီး သွင် ကျိတ်ရယ်သည်။ ဝင့် လက်သီး ရွယ် ရင်း အံကျိတ်ပြ၏။ ပြီးတော့ သူမလည်း ဖွီးးး ကနဲ ရယ်မိသည်။ “ဟီဟိ.. မိဝင့်.. ချွတ်မရ ဖြစ်နေလား.. ဟုတ်လား.. ခိခိ.. နင့် အဖုတ်က လီး ငေါက်တောက်နဲ့.. ဟီဟိ.. ခွိခွိခွိ..” “လဒမ.. မရယ်နဲ့.. လာ ဆွဲ ထုတ်ပေး..” နှစ်ဦးသား တခိခိ ရယ်မိကြသည်။ ဒုတ်တုကြီးက တကယ်ပဲ ဝင့်ကိုယ်မှာ တစ်နေသည်။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း နှဲ့ပြီး ထုတ်ယူရ၏။ တပျိပျိနှင့် ကျွတ်ထွက် သွားတော့မှ နှစ်ယောက်လုံး စိတ်အေးရတော့သည်။ တကယ်သာ ချွတ်မရပါလျှင် ဝင့်ထည်ဝါ ဆိုသော မိန်းမလှလေး ဘဝ၊ ထိုင်မရ ထ တွဲလောင်းနှင့် ဒုက္ခ ရောက်ရချည့် မဟုတ်ပါလား။

သည်ပြဿနာမျိုး ဆိုတာ ကိုယ်တိုင်မှ မဖြေရှင်းနိုင်ပါလျှင် ကယ်မည့်သူ ဝေးဘိချင်း။ မည်သို့ပင် ဆိုစေ၊ အတတ်ဆန်းရသည့် အရသာလေးကိုတော့ နှစ်ဦးလုံး မနောခွေ့မိသည် အမှန်ပင်။ ဝင့်က ထိုင်လျှက်နှင့်ပဲ အနားရှိ အကျီကို ပြန်ကောက်စွတ်သည်။ သွင်က တုံးလုံး အတိုင်းနှင့် အခန်းထောင့်နားမှ ဘေစင်ရှိရာ သို့ လီးတုကြီး ကိုင်ပြီး သွား၏။ အဘိုးတန် ရတနာ ဒုတ်တံကြီးကို တယုတယ ပွတ်သပ် ဆေးကြောသည်။ တွဲလောင်းချိတ်ထားသည့် တဘက်လေးနှင့် ကြင်ကြင်နာနာ သုတ်ပေးပြန်၏။ အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်ပြီး ဝင့် ထ ရန် ပြင်သည်။ သွင့်ကို လှမ်း နောက်၏။

“သိလား မိသွင်.. နင် စောစောက လမ်းလျှောက်တာ ကွတတနဲ့.. ဟီးးး..” “အောင်မာ.. ဝင့်စုတ်မ.. နင်ကျ ချက်ချင်းတောင် ထ ရပ် နိုင်လို့လား.. ခုလည်း သတိထားဦး.. တော်ကြာ ခွေ လဲ နေဦးမယ်..” “ခိခိ..” “ဟဲ့ ဝင့်.. ငါ ပြောဦးမယ်.. နင့် အဝှာက စာတွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးသလို မျှော့ ပါတယ် ဆိုတာများလား.. ပြန်နှုတ်မရ ဖြစ်နေလို့လေ.. ဟီးး.. ငါ လန့်သွားတယ် သိလား..” “မျှော့လား ကျွတ်လား တီကောင်လားတော့မသိဘူး.. နင့်ဥစ္စာကြီး မချိမဆန့် ဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပဲ..” “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြိုက်တယ် မှတ်လားးးး… ဝန် ခံ လိုက် သူငယ်မ.. this lady နဲ့ this lady.. ရှက် မနေနဲ့.. ငါတော့ ကြိုက်တယ်.. ဟီဟိ..” “အင်းပါ.. ငါလည်း သဘောကျတယ်.. တကယ်.. အဲ နေစမ်းပါဦး.. နင် အာ့ ဘာလုပ်နေတာတုန်း..” “သိမ်းတာလေ.. ဘာလဲ.. နင် သိမ်းမို့လား..” “ဟဲ့ သိမ်းတာက တနေရာရာမှာ သိမ်းလေ ဟယ်.. လွယ်အိတ်ထဲထည့်တော့ သွားလေရာ ပါနေမှာပေါ့ ဟ..” “အွန်းလေ.. ပါ ဘာ ပြု တုန်းး..” “မတော် တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွား ကောင်းမလား ဟဲ့.. အသွင်မ ရဲ့..”

“ဟမ်.. ဒီမှာလေ.. ဒီ ရှုံ့အိတ်ထဲ ထည့်ပြီးမှ ငါ့ လွယ်အိတ် အတွင်းဇစ်ကန့်မှာ ထည့်မှာ.. ဘယ်သူက မြင်မလဲ ကဲ..” “ပြော ရ မလား ဟဲ့.. တစ်ယောက်ယောက်က လက်ဆော့ပြီး ဖွင့်ကြည့်တော့ နင့် ဘယ်လို မြင်မလဲ.. ကဲ..” “အောင်းးမလေး… ဒေါ်ဝင့်ထည်ဝါ.. ငါက ငါ့ ပစ္စည်း ငါ့ အိတ်ထဲ ငါ ထားတာ.. သူများအိတ်ထဲ တကူးတက လာဖွင့်ကြည့်ပြီး ဝေဖန်မဲ့ လူရဲ့ စရိုက်ကိုများ ရွှေရုပ်သွင် ထည့်တွေးမယ် ထင်လား..” “နင်ဟာလေ..” “ဘာဖြစ်တုန်း.. သွားလေရာပါအောင် ဆောင် ကို ထားဦးမယ်.. ငါ့ အိတ် လာပြီး စပ်စပ်စုစု ဖွင့်တဲ့ ဟာတွေ ဒါကြီး တွေ့သွား ပိုတောင် ကောင်းသေး.. တကူးတက လက်ခလယ် ထောင်ပြနေစရာမလိုဘူး.. အေး ရော.. ” “တကယ်ဟယ်.. ငါ မနိုင်မ.. ခိခိခိခိ..” “ဟီဟိ.. ခိခိခိ..” ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်း စတိုးလေး၏ အနောက်ဘက် စက်ချုပ်ခန်းငယ်အတွင်း ပန်းရနံ့တို့ သင်းပျံ့နေသည်။ တစ်ခုသော ပန်းပွင့်ချပ်တွင် လိပ်ပြာကလေးတစ်ကောင် တောင်ပံ ဖြန့်၍ နားနေသည်။ ပန်းနှင့် လိပ်ပြာတို့၏ ကြည်နူးစရာ ရင်ခုန်သံတို့က လေညှင်းနှင့် အတူ သွဲ့သွဲ့ စီးမြောနေသည်။ ပီး