မှင်သက်သွားမိသည်

ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် နေခြည်မှင်သက်သွားမိသည်။ဒီကျွန်းပေါ်ကို သဘောင်္မုန်တိုင်းမိပြီး အသက်ကယ်လှေလေးတစ်စင်းနှင့် ရောက်နေခဲ့သည်မှာတစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။သက်ရှိလူသားတစ်ယောက်မှမတွေ့ခဲ့။အခုတော့ ကပ္ပလီတစ်ယောက်လို မည်းနက်နေသည့်အသားအရေနှင့် လူထွားကြီးနှစ်ယောက်ကိုမျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့နေရသည်။ညဘက်မို့ တောခြောက်တာလားလို့တောင်ထင်ရသည်။နေခြည် ငယ်ငယ်ကကြားဖူးသည့် လူမနေသည့်ကျွန်းတွေပေါ်မှာခြောက်လှန့်တတ်သည့် နာနာဘာဝတွေများလားလို့တွေးမိပြီး ကြောက်ကြောက်နှင့် အနားကမီးပုံထဲက မီးတုတ်တစ်ချောင်းကိုအသင့်ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။နာနာဘာဝတွေ ကမီးကြောက်တတ်သည် ကြားဖူးနားဝရှိသောကြောင့် လုပ်မိလုပ်ရာလုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။သို့ပေမဲ့ ထိုလူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ကတော့ ကြောက်ရွံ့ဟန်မရှိပဲ နေခြည့်ဆီသို့သာချဉ်းကပ်လာကြသည်။ထိုအခါမှ နေခြည်ပိုကြောက်သွားသည်။

ဒီလူနှစ်ယောက်သာ နာနာဘာဝတွေမဟုတ်ပဲ လူသားအစစ်တွေသာဆိုပိုအန္တရာယ်များသည်။ကျွန်းပေါ်မှာက တစ်ခုခုဆိုအကူအညီတောင်းစရာလဲမရှိ။ထွက်ပြေးမယ်ဆိုလျှင် အသက်ကယ်လှေလေးနှင့် ကမ်းမမြင်လမ်းမပြင်ပင်လယ်ပြင်ကြီးထဲသို့နောက်တစ်ကြိမ် လှော်ခတ်ရုံသာရှိတော့သည်။နောက်ပြီးထိုလူနှစ်ယောက်၏ဝတ်ပုံစားပုံကလဲ ရုပ်ရှင်တွေစာအုပ်တွေ ဓာတ်ပုံတွေထဲမှာသာမြင်ဖူးသည့် လူရိုင်းမျိုးနွယ်စုတွေ၏ဝတ်ပုံစားပုံမျိုးဖြစ်သည်။သတ္တဝါတစ်ကောင်ကောင်၏ သားရေဖြစ်ဟန်တူသည့် အရာကို ခါးတွင်အရှက်လုံရုံလောက်သာပတ်ထားသည်။မိန်းကလေးတွေစကတ်တိုတိုဝတ်ပုံမျိုးနှင့်ဆင်ပြီး သူတို့ပေါင်ကြားကဖွားဖက်တော်ကိုဖုံးနိုင်ရုံလောက်သာရှိလေသည်။တစ်ခြားအဝတ်စားဝတ်ဆင်ထားခြင်းမရှိပဲ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာဟင်းလင်းနှင့် အဖုအထစ်ကြွက်သားကြီးတွေက အထင်အရှားပေါ်လွင်နေကာ အချိုးအစားကျနလှသည့် ခေါမရုပ်တုကြီးတွေလားပင်ထင်မှတ်မှားရလောက်သည်။အရပ်အမောင်းကလဲ ငါးပေ ဆယ်လက်မခန့်ရှိမည်ဟုထင်ရသည်။

အသားအရေမည်းနက်နေပေမဲ့ အာဖရိကကပ္ပလီတွေနှင့်မတူပဲ မျက်နှာပေါက်က အာရှသား မလေးအနွယ်ဝင်တွေနှင့်တူသယောင်ယောင်ရှိသည်။ဒါပေမဲ့ နေခြည်စိတ်ထဲရမ်းသမ်းမှတ်ချက်ချခြင်းဖြစ်သည်။မနုသဗေဒအကြောင်းကိုသေချာလေ့လာဖူးသူမဟုတ်တော့ အတတ်တော့မပြောနိုင်။ိထိုသူနှစ်ယောက်၏လက်တစ်ဖက်ဆီမှာ ခြောက်ပေခန့်အရှည်ရှိသည့် သစ်သားလှံရှည်တွေကိုကိုင်ဆောင်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်စီမှာလဲ သစ်သားနှင့်ပြုလုပ်ထားပြီး ကြောင်ကြောင်ကြားကြားအရုပ်တွေရေးခြစ်ထားသည့် ဒိုင်းတွေကိုကိုင်ဆောင်ထားပြန်သည်။သူတို့မျက်လုံးအကြည့်တွေကိုတော့ ခန့်မှန်းလို့မရ။ခံစားချက်မရှိသည့် မျက်နှာအမူအရာတွေနှင့်ဖြစ်သည်။ထိုလူနှစ်ယောက်ကရပ်တန့်မသွားပဲ ကမ်းခြေသဲသောင်ပြင်မှာပုံထားသည့် နေခြည်၏မီးပုံအနီးသို့ခပ်မှန်မှန်ချဉ်းကပ်လာသည်။

သူတို့အသွင်ကလှံတွေကိုင်ထားပေမဲ့ တိုက်ခိုက်မဲ့အသွင်တော့မရှိ။ဒါပေမဲ့ နေခြည်ကြောက်ကြောက်နဲ့ မီးတုတ်ကိုကိုင်ရင်း သူတို့ရှေ့တိုးလာလေလေ နောက်ကိုဆုတ်မိလေလေဖြစ်နေသည်။ရုတ်တရက် ထိုလူထူးဆန်းနှစ်ယောက်၏အကြည့်က နေခြည်ကိုယ်ပေါ်ကခွာသွားပြီး မီးပုံထဲမှာကင်ထားသည့် ငါးကင်တွေပေါ်ရောက်သွားသည်။ရုတ်ခြည်းဆိုသလို မီးပုံပေါ်ကကင်လက်စငါးကင်တွေကိုပြေးယူပြီး မီးပုံဘေးမှာပင် သရဲသဘက်တွေလိုစားကြတော့သည်။ကိုယ့်ကိုအန္တာရာယ်ပြုမှာမဟုတ်ပဲ ငါးကင်တွေကိုပဲစားနေကြသည့်အတွက် နေခြည်နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားပေမဲ့ တစ်ညနေလုံး တစ်ယောက်ထဲ ခဲရာခဲဆစ်ဖမ်းထားရသည့် ငါးတွေကို တစ်ချက်ခွင့်မတောင်းပဲ သွားဖြဲနားဖြဲစားကြသည့် လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး နေခြည်ဒေါသတော့တော်တော်ထွက်လာသည်။

ဒါပေမဲ့ ယောက်ကျားနှင့်မိန်းမလဲဖြစ် နှစ်ယောက်တစ်ယောက်လဲဖြစ်သလို သူတို့လက်ထဲမှာကလဲ လက်နက်ကိုယ်စီနှင့်မို့ နေခြည်ဘာမှတော့မပြောရဲ။ဗိုက်ထဲကတော့ဆာနေသေးသည့်အတွက် ကြောက်ကြောက်နှင့် မီးပုံထဲကင်လက်စကျန်နေသေးသည့်ငါးကင်တစ်ကောင်ကိုလှမ်းယူရန်ကြိုးစားသည်။ထိုလူနှစ်ယောက်အနက် နေခြည်ငါးကင်ယူဖို့လုပ်နေတာကိုသတိထားမိပုံပေါ်သွားသည့်တစ်ယောက်က နောက်ဆုံးကျန်နေသည့် ငါးကင်ကိုမီးပုံထဲကဆွဲယူကာ နေခြည်ဆီရုတ်တရက်ပစ်ပေးလိုက်ရာ နေခြည်လဲအလန့်တစ်ကြားလှမ်းဖမ်းထားလိုက်ရသည်။ဒီလိုဆိုတော့လဲ ဒီလူတွေကဆိုးဆိုးရွားရွားရက်စက်မဲ့ပုံတွေတော့မပေါ်ဟု တွေးမိပြီး သူတို့နှင့်မလှမ်းမကမ်းမှာနေခြည် ငါးကင်ကိုထိုင်စားနေလိုက်သည်။

ငါးကင်တွေကိုအရိုးရောအသားပါ ဘီလူးသဘက်စီးသလို တဂျွတ်ဂျွတ်မြည်အောင်စားခဲ့ကြသည့် လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်မှာ စားလို့ဝသွားသည်နှင့် သူတို့အချင်းချင်းပင် ဘာစကားမှမပြောပဲ မီးပုံနား လှံတွေဒိုင်းတွေကိုချ ဒိုင်းတွေကိုခေါင်းအုံးကာအိပ်စက်ကြလေသည်။သူတို့ပုံစံက ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ယာလိုပင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိလွန်းလှသည်။ဒီလူတွေက ကျွန်းအတွင်းပိုင်းကလာတာဖြစ်လိမ့်မည်။နေခြည်ဒီကျွန်းကိုရောက်ပြီးထဲက ကျွန်းအတွင်းပိုင်းကိုတော့တစ်ခါမှမရောက်သေး။ညဆိုကျွန်းအတွင်းပိုင်းက ကျားဟိန်းသံလိုလိုအသံတွေကြားရသည့်အတွက် ကြောက်ကြောက်နှင့်မသွားရဲခြင်းဖြစ်သည်။ဒီလိုဆို ကျွန်းအတွင်းပိုင်းမှာ ဒီလူတွေ၏ကျေးရွာသို့မဟုတ်မျိုးနွယ်စုရှိနိုင်သည်ဟု နေခြည်ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။

ဒီလူတွေက အရမ်းကြီးမရိုင်းသည့်အတွက် သူတို့မျိုးနွယ်စုလဲသိပ်မရိုင်းလောက်ဟုအတွေးနယ်ချဲ့ရင်း ကျွန်းပေါ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေရတာထက်စာလျှင်တော့ အများကြီးကောင်းသေးသည်ဟုတွေးပြီး နေခြည်ပျော်သွားသည်။လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ဆီကတော့ ဟောက်သံတွေပင်ကြားနေရပြီဖြစ်သည်။သူတို့ကြည့်ရာဘာအပူအပင်မှရှိပုံမပေါ်။နေခြည်လဲအိပ်ချင်လာတာနှင့် အရင်ညတွေကအတိုင်း မီးပုံနားအိပ်ရန်ပြင်သည်။မီးပုံနားမအိပ်လို့တော့မဖြစ်။ကျွန်းပေါ်မှာကညဆို ခြင်အလွန်ကိုက်သည်။မီးပုံနားအိပ်မှသက်သာသည်။မီးပုံနားမှာ ထိုလူနှစ်ယောက်ရှိနေပေမဲ့ အခုချိန်မှတော့ နောက်မီးပုံတစ်ခုထပ်လုပ်ဖို့မလွယ်တော့တာမို့ နေခြည်လဲ ထိုသူတွေနှင့်ခပ်ခွာခွာနေပြီးမီးပုံနဘေးသဲသောင်ပြင်ပေါ်ပဲလှဲချလိုက်သည်။ကိုယ့်လက်မောင်းကိုယ်ခေါင်းအုံးအိပ်ရင်း ထိုသူနှစ်ယောက်ကိုစိတ်ချလက်ချတော့ သတိလွှတ်မထားရဲ။

တုတ်တစ်ချောင်းကိုအနားအသင့်ထားထားရသည်။တစ်နေ့လုံးတစ်ယောက်ထဲ ငါးဖမ်းလိုက် ထင်းလိုက်ကောက်လိုက်နှင့်မို့ နေခြာည်မကြာခင်အိပ်ပျော်သွားသည်။အိပ်လိုက်တာဘယ်လောက်ကြာသွားသည်တော့မသိ။ဗိုက်ထဲတဂွီဂွီမြည်သံနှင့်အတူ နေခြည်ပြန်နိုးလာပြီး ထထိုင်လိုက်သည်။အခုအထိ ပတ်ဝန်းကျင်မှာမှောင်မည်းနေဆဲဖြစ်သည်။နာရီမရှိသည့်အတွက် အချိန်အတိအကျကိုမခန့်မှန်းနိုင်ပေမဲ့ အခုချိန်ထိညပဲရှိသေးတာတော့သေချာသည်။စားဖို့လုပ်ထားသည့် ငါးကင်တွေကို လူထူးဆန်းနှစ်ယောက်ကစားသွားပြီး သူတို့အကျန်လောက်လေးပဲစားလိုက်ရသည့်အတွက် ဗိုက်ထဲကတော်တော်ဆာလောင်နေသည်။

မြို့မှာဆိုလျှင်တော့ ဒီလိုအချိန်ဗိုက်ဆာလာလျှင် ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ပြီး တစ်ခုခုနှိုက်စားလိုက်ရုံပင်။ဒီကျွန်းပေါ်မှာကတော့ ရေသောက်ဖို့ပင်မလွယ်။လူရိုင်းနှစ်ကောင်ဆီကတော့ ဟောက်သံတွေပင်ထွက်ပေါ်နေလေရာ နေခြည်သူများရှာထားတာတွေကိုသဖြဲနားဖြဲစားသွားသည့်သူတို့ကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကျိတ်ဆဲလိုက်သည်။အခုလိုသူတို့အိပ်ပျော်နေတုန်း သူတို့ဘေးချထားသည့်လှံနှင့်သူတို့ကိုပြန်ထိုးလိုက်ရင်တောင်ကောင်းမလားဟုတွေးရင်း ဗိုက်ဆာနေသည့်စိတ်ကိုအာရုံပြောင်းသွားစေသည့် အရာတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။လူရိုင်းတစ်ယောက်၏ပေါင်ကြားကလီးကြီးပင်ဖြစ်သည်။လူကောင်ထွားသလောက် လီးကြီးကလဲထွားလှသည်။နောက်ပြီး ဘာအိပ်မက်တွေမက်နေသည်မသိ။လီးကြီးကမိုးပေါ်ထောင်နေသည်။ထိုလူထူးဆန်းတွေ၏ခါးမှာပတ်ထားသည့် နံငယ်ပိုင်းသဖွယ် သားရေပြားလေးက စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်အိပ်နေချိန်မှာတော့ သူတို့ပေါင်ကြားကပစ္စည်းကိုလူမမြင်နိုင်အောင် ကာကွယ်နိုင်စွမ်းမရှိ။မီးပုံကဖြာထွက်နေသည့် အလင်းရောင်နှင့် လူထူးဆန်းတစ်ယောက်၏လီးကို နေခြည်မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်နေရရာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရေခဲချောင်းကြီးတစ်ချောင်းသဖွယ် နေခြည်စိတ်ထဲမြင်ယောင်လာပြီး ထိုလူထူးဆန်းအနားကိုချဉ်းကပ်သွားမိသည်။
အနီးကပ်သေချာကြည့်တော့မှ လူထုးဆန်း၏လီးကြီးမှာတကယ်ပင်အကြီးကြီးဖြစ်သည်။

နေခြည်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဘဝတုန်းက ခပ်နောက်နောက် မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လက်ဆောင်ပေးခဲ့သည့် ရာဘာလီးတုကြီးကိုပင်မျက်လုံးထဲမြင်ယောင်လာသည်။ဒီလူရိုင်း၏လီးကြီးကတော့ ရာဘာလီးတုထက်တောင်ပိုကြီးပုံပေါ်သည်။အရှည်ကခြောက်လက်မခွဲလောက်ရှိမည်ထင်သည်။လုံးပတ်ကလဲ လက်နှစ်လုံးသုံးလုံးမကလောက်။နေခြည် စိတ်ထိန်းမရပဲ လက်နှင့်ပင်စမ်းကိုင်ကြည့်မိသည်။လီးကြီးကပေါက်ထွက်တော့မည်အလား သွေးကြောတွေကတင်းဖောင်းနေပြီး သံချောင်းကြီးသဖွယ်မာတောင်နေသည်။ဒါကြီးနှင့်သာအလိုးခံလိုက်ရလျှင် တစ်သက်စွဲသွားမှာအသေအချာဟု နေခြည်စိတ်ထဲထင်မိသည်။နေခြည်အဆင့်တက်ပြီး လီးထိပ်ကမှိုပွင့်ကြီးသဖွယ်ခစ်ဖူးကြီးကို လျှာဖျားလေးနှင့်ဝိုက်လိုက်သည်။

လူရိုင်းဆီက ” အား အင်း ” ဆိုသည့်မပီမသညည်းသံထွက်ပေါ်လာလေသည်။လူကတေ့နိုးမလာ။လီးကတော့ နေခြည့်လျှာဖျားလေးနှင့်ထိလိုက်တော့မှ ပါးပျဉ်းထောင်နေသည့်မြွေတစ်ကောင်လို တစ်ဆတ်ဆတ်ပင်တုန်နေသည်။နေခြည်ကလဲ ခေသူတော့မဟုတ်။တစ်ခါတစ်ရံ နေခြည်တာဝန်ကျသည့်ဆေးရုံမှာ night duty ကျသည့်ရက်တွေ ညဘက်ထန်လာပြီဆိုလျှင် ဆေးရုံအောက်ခြေအလုပ်သမားကုလားတစ်ယောက်ယောက်ကို ဆရာဝန်ရုံးခန်းထဲခေါ်ကာမြှူ ဆွယ်ပြီး အလိုးခံလေ့ရျှိသညျ။

လီးတုတစ်ချောင်းအမြဲဆောင်ထားပေမဲ့ နေခြည်တကယ်ထန်လာပြီဆို လီးတုလောက် vibrator လောက်နဲ့ဘယ်တော့မှမရ။တကယ့်လီးအစစ်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်အလိုးခံလိုက်ရမှနေသာထိုင်သာရှိသည်။အခုလဲ လူရိုင်း၏လီးကြီးကိုမရွံမရှာစုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်းဖီးလ်တက်လာလေသည်။ခါးကဖင်ကြပ်ဂျင်းဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ကာ အမည်းရောင်အတွင်းခံလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။နေခြည့်ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားလေသည်။ချွတ်လက်တစ်နှင့်တစ်ခါထဲ အပေါ်အကျီတွေပါချွတ်ချလိုက်ရာ နေခြည့်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာ အဝတ်ဗလာနှင့်ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားလေသည်။

နေခြည် ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် ပက်လပ်အိပ်ပျော်နေသည့် လူရိုင်း၏ကိုယ်ပေါ် ဖင်တစ်ပြန်ခေါင်းတစ်ပြန်အနေအထား 69 ပုံစံတက်ခွလိုက်သည်။နေခြည့်အဖုတ်ကလူရိုင်းမျက်နှာနဲ့တည့်တည့်အပေါ်စီးကအုပ်မိုးထားသလိုဖြစ်သွားပြီး လူရိုင်းလီးကြီးကလဲ နေခြည်မျက်နှာနှင့်တည့်တည့်ဖြစ်သွားလေသည်။ဒီသဲသောင်ပြင်မှာ တစ်ခြားဘယ်သူမှလဲမရှိသည့်အတွက် နေခြည်ရှက်ကြောက်နေစရာမလိုပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် လူရိုင်းလီးကြီးကို ကလေးတွေရေခဲချောင်းစုပ်သလိုတပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စုပ်တော့သည်။

ဆေးရုံအလုပ်သမားကုလားတွေနှင့်အလိုးမခံခင် သူတို့လီးတွေကိုစုပ်ပေးနေကြမို့ ဒီလိုစံချိန်မှီလီးကြီးတွေကိုဘယ်လိုစုပ်ပေးရမလဲ နေခြည်ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးကိုလျှာနှင့်ဝိုက်လိုက် ဥတွေကိုလက်နှင့်ဆုပ်နယ်ပေးလိုက် ပါးစပ်ထဲငုံပေးလိုက်နှင့် နေခြည်တစ်ယောက် သဘောပျၤက်ပြီးထဲက ယောက်ကျားလီးနှင့်ပြတ်လပ်ခဲ့ရသမျှ အတိုးချပြီး စုပ်နေလေတော့သည်။အိပ်ပျော်နေသည့်လူရိုင်းဆီကတော့ တဟင်းဟင်းညည်းသံသာထွက်ပေါ်နေပြီး နိုးတော့မလာ။
တော်တော်လေးအအိပ်မက်လှသည်။တကယ်လို့အခုနေ လူရိုင်းနှစ်ယောက်လုံးနိုးလာလျှင်လဲ နေခြည်အတွက်ပြသနာမရှိ။နှစ်ယောက်လုံးကိုမြှူ ဆွယ်ပြီး အလိုးခံလိုက်မည်ဖြစ်သည်။ဒီထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းလူရိုင်းနှစ်ယောက်လုံးညှပ်လိုးတာကိုပင် ခံချင်လောက်အောင် နေခြည်ထန်နေပြီဖြစ်သည်။

အဖုတ်မှာလဲတော်တော်လေးစိုနေလေရာ နေခြည်လူရိုင်းလီးကိုစုပ်ပေးနေရက်းက သူမပေါင်ကြားက အဖုတ်နှင့် လူရိုင်းမျက်နှာကိုပွတ်ချလိုက်သည်။သဘောပျၤက်ပြီးထဲက အသက်ရှင်ဖို့အတွက်ပဲလုံးပန်းနေရပြီး အခုမှကာမစိတ်ဆန္ဒတွေကိုဖြေလျှော့ခွင့်ရနေသည့်အတွက် လူရိုင်းမျက်နှာကို အဖုတ်နှင့်ပွတ်ရတာအလွန်အရသာရှိလှသည်။ဒီကြားထဲ လူရိုင်း၏နှူတ်ခမ်းမွေးကြီးတွေကပါ နေခြည်၏အဖုတ်ကိုလာစူးနေရာ ယားက်ျိယားကျိနှင့် ဆေးရုံသန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းကုလားတွေ အဖုတ်ယက်ပေးတာခံရတုန်းကကဲ့သို့ အဖုတ်ထဲယားတက်လာပြီးကောင်းလွန်းလှသည်။နေခြည်လဲ လူရိုင်းလီးကြီးကိုတစ်ရစပ်စုပ်ရင်း လူရိုင်းမျက်နှာပိုအဖုတ်နှင့် အားမနာတမ်းဖိပွတ်ပစ်သည်။လက်တစ်ဖက်နှင့်လဲ ကိုယ့်နိုးသီးခေါင်းတွေကိုဖိချေပေးရင် ဖီးလ်ယူကာ လူရိုင်းမျက်နှာကိုအဖုတ်နှင့်ပွတ်နေရာ မကြာခင် တစ်ပတ်ကျော်ကျော်လောက်မျိုသိပ်ထားခဲ့ရသမျှ ကာမဆန္ဒတွေအကုန်ပွင့်ထွက်ပြီး နေခြည်တစ်ယောက်အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတော့သည်။လူရိုင်းလဲသိပ်ကြာကြာမခံနိုင်။အိပ်ပျော်နေရင်းကပင် နေခြည်၏ပုလွေအစွမ်းဖြင့် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်လာလေတော့သည်။

ထွက်လာသည့်သုတ်ရည်တွေကလဲ နည်းတာမဟုတ်။မီးသတ်ပိုက်ကနေရေပန်းထွက်လာသလားတောင်မှတ်ရသည်။တစ်ချို့သုတ်ရည်တွေက နေခြည့်ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်ပြီး တော်တော်များများင နေခြည့်မျက်နှာကိုစင်ကုန်သည်။ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်သည့်သုတ်ရည်တွေကိုမျိုချလိုက်ပြီး မျက်နှာမှပေကျံသွားသည့် သုတ်ရည်တွေကိုလဲ နေခြည်တစ်စက်ကလေးတောင် အဆုံးရှုံးမခံ။လက်နှင့်သုတ်ကာ လျှာနှင့်ယက်ပစ်သည်။လီးစုပ်ပြီးလျှင် လရည်သောက်ရမှ အားရသည်မှာ နေခြည့်ထုံးစံဖြစ်သည်။တစ်ချီပြီးသွားလို့ လူရိုင်းလီးကအနည်းငယ်ပျော့သွားပေမဲ့ အရှည်နဲ့လုံးပတ်ကတော့ကျမသွား။နေခြည်လက်နှင့်ထုပေးလိုက်လျှင်ပင် ချက်ချငးပြန်တောင်လာလောက်မည့်အနေအထားရှိသည်။

ကျန်ဒုတိယမြောက်လူရိုင်းကတော့ မြေပြင်ပေါ်မှောက်ခုံအနေအထားနှင့်အိပ်နေတာမို့ သူ့လီးကိုမမြင်ရ။ဖြစ်နိုင်လျှင်တော့ နေခြည်နှစ်ယောက်လုံး၏လီးကိုစုပ်ပစ်ချင်နေသည်။နေခြည့်ဆုတောင်းပြည့်သွားသည်ဆိုရမည်။တစ်ချိန်လုံး သဲသောင်ပြင်ပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး မှောက်ခုံအိပ်ပျော်နေသည့် လူရိုင်းကဟိုဘက်လှိမ့်လိုက်ဒီဘက်လှိမ့်လိုက်နှင့် ပက်လက်အနေအထားဖြစ်လာသည်။နေခြည်ချက်ချင်း ထိုလူရိုင်းအနားသွားပြီး သူ့လီးကိုလဲကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။စောစောကလူရိုင်းနှင့်အရွယ်အစားသိပ်မကွာ။သူ့လီးကိုလဲ နေခြည်မရွံမရှာပင် စုပ်ပေးပြန်လေသည်။ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့လီးစုပ်ရုံနှင့် အားမရတော့။နည်းနည်းလောက်စုပ်ပေးလိုက်လို့ လူရိုင်း၏လီးကြီး၏တောင်လာသည်နှင့် လူရိုင်းလီးအပေါ် နေခြည်တက်ခွလိုက်သည်။

သံမဏိလိုမာတောင်နေပြီဖြစ်သည့် လူရိုင်း၏လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ကသေချာဆုပ်ကိုင်ကာ အဖုတ်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လေသည်။သာမန်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆိုလျှင်တော့ ဒီလိုစံချိန်မီလီးကြီးနှင့် အလိုးခံနိုင်ဖို့မလွယ်။အခန့်မသင့်ရင် ကွဲပြဲတောင်သွားနိုင်သည်။လီးပါးဝနေသည့် နေခြည်အတွက်တော့ ခက်ခက်ခဲခဲကြီးမဟုတ်။လီးကိုအနာသက်သာအောင် အဖုတ်ထဲဘလိုသွင်းရမလဲ ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။လီးအရသာကိုလဲကောင်းကောင်းသိနေသူမို့ အတင်းမဆင်မခြင်ထိုးထည့်ပြီး စွတ်လိုးရင်တောင် ခံနိုင်နေပြီဖြစ်သည်။လီးကြီးကိုအဖုတ်ထဲတစ်ရစ်ချင်း ထိုးထည့်သည်။လီးကတော်တော်တုတ်ပေမဲ့ စောစောကမှ တစ်ချီပြီးထားသည်မို့ ကာမရည်ကြည်တွေနှင့်ချောမွေ့နေကာ အရမ်းကြီးတော့တင်းကြပ်မနေ။မကြာခင် လီးသုံးပုံနှစ်ပုံလောက်ထိ အဖုတ်ထဲဝင်လာမှ နေခြည်ဆက်မသွင်းသေးပဲခဏရပ်လိုက်ပြီး တစ်ချက်ချင်းစဆောင့်လေတော့သည်။ဒီလူရိုင်းလဲ စောစောကလူရိုင်းလိုပင် အအိပ်မက်လှသည်။နေခြည်သူ့လီးပေါ်တက်တောင့်နေတာတောင် မနိုး။ဒီတော့လဲ နေခြည်ပိုအကြိုက်တွေ့ကာ စိတ်ထန်လာသည်နှင့်အမျှ အရှိန်ကိုတိုးပြီးဆောင့်လေသည်။တစ်ပတ်လောက် လီးနှင့်ပြတ်လပ်နေရာက အခုလိုပြန်အလိုးခံရတော့လဲ တကယ့်စံချိန်မီလီးနှင့်မှ အလိုးခံနေရသည်။

မကြာခင်နေခြည်အပေါ်ကဆက်မဆောင့်နိုင်တော့တာကြောင့် လူရိုင်းရင်ဘတ်ကြီးပေါ်လှဲချလိုက်ကာ အဖုတ်မှာလီးတပ်လျက်သားနှင့် ဖင်ကိုဘယ်ညှာမွှေ့ရမ်းပေးသည်။အမောပြေသွားသည်နှင့် ချက်ချင်းပြန်ဆောင့်ပြန်လေသည်။နောက်ထပ်အချက်သုံးဆယ်လောက်ဆောင့်အပြီးမှာတော့ နေခြည်တစ်ယောက်အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလေတော့သည်။လူရိုင်းကတော့မပြီးသေး။လူရိုင်းလီးကြီးက နေခြည့်အဖုတ်ထဲမှာ သံချောင်းလိုမာတောင်လျက်သားရှိသေးသည်။ဒါပေမဲ့ နေခြည်က ကိုယ့်ကိုကောင်းအောင်လိုးပေးသည့် လီးကို တစ်ချီပြီးအောင်တော့ ပြန်လုပ်ပေးသင့်သည်ကိုနားလည်သူဖြစ်သည်။

အထွတ်အထိပ်မရောက်သေးသည့် လူရိုင်း၏လီးကြီးကို သေချာစုပ်ပေးသည်။ဒစ်ဖူးကြီးကိုစုပ်ပေးလိုက် လီးချောင်းပတ်လည်ကို လျှာနှင့်ယက်လိုက် ဘောတွေကိုငုံပေးလိုက် လက်နှင့် ဂွင်းတိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ မကြာခင်လူရိုင်းလဲ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။ဒီတော့မှ နေခြည်လဲ စိတ်ထဲလဲတော်တော်ကျေနပ်သွားပြီး တာဝန်လဲကျေသွားပြီမို့ လူရိုင်းတွေနားမှာပင် ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နှင့် လှဲအိပ်ချလိုက်တော့သည်။လူရိုင်းနှစ်ယောက်နှင့်စတွေ့တုန်းကလို ကြောက်လန့်မနေတော့။လရည်ဝင်သွားပြီမို့ အသေခင်သွားပြီဖြစ်လေသည်။